Kerstweek in de eigen keuken weer voorbij.

Omdat ik morgen, zaterdag, voor een paar dagen naar Lille afreis, net als vorige week, mijn wekelijkse blogpost wat eerder. Zondag waren we met broer en schoonzus in een hotel en hebben daar lekker gegeten. Eendeborst en konijn, hoe goed kan een mens het hebben. Toen we maandag na een uitgebreid ontbijt en koffie en wat kerstboodschappen weer thuis waren, was er geen behoefte aan veel eten 's avonds. Haring gehaald, gebakken ei, sla, tomaat, brood, tevreden.

Voor woensdag stond het grote kerstavond-diner op het programma, dus dinsdag ook een kalm-aan dag. Omdat voor twee gerechten de slowcooker nodig was, heb ik het gehaktbrood op dinsdag gedaan en gelijk twee eenvoudige gehaktballen gemaakt en 's avonds gebraden in de jus van het gehaktbrood uit de crockpot. Zeekraal met groene kool geroerbakt, was een lekkere en bijzondere combinatie van groenten bij de bal en samen met in de magnetron gepofte aardappels een goed maal.

En dan woensdag. De drie kinderen met hun partners tegelijk aan tafel gebeurt niet heel vaak. Een mooi kerstdiner was daarom mijn wens. Menu opnieuw getekend en geschreven door Rien Kroon.

Voor de hors d'oeuvre heb ik het me gemakkelijk gemaakt. Goede paté's van poelier en delicatessenwinkel, olijven, crackers, brood en een schaaltje olijfolie met balsamicocrème om het brood in te dopen. Met een borrel of een glas champagne (of na elkaar allebei) een aangenaam begin.

De coquilles zijn klaargemaakt in roomsaus. Zo eenvoudig en zo ontzettend lekker. Witte wijn en room in zelfde hoeveelheden, eerst de wijn inkoken tot ½, daarna de room er bij en opnieuw inkoken tot ongeveer ⅓. Ik maak de saus van tevoren klaar en breng het vlak voor het opdienen aan de kook en doe de coquilles er een minuut of twee in. Heb gekozen voor twee per persoon. Achteraf was het leuk geweest er nog iets 'versierderigs' bij te doen of ze op een donker bordje te serveren, want het was wel erg wit op wit met wit en het oog wil ook wat nietwaar. Bij gebakken coquilles past zeekraal prima, maar niet bij de delicate smaak van de in witte wijn-roomsaus gepocheerde vind ik en dus had ik wat anders kunnen bedenken. Volgende keer...

Wat soep betreft heb ik opnieuw gekozen voor de koude avocado-komkommersoep in de soepmaker maar nu wel iets dunner gemaakt, want ik vond het de vorige keer wel erg dikke crème (zie 20 december).

Het recept voor het Provencaals rundvlees komt uit het boekje van Mallet, zie foto. De half-gedroogde tomaatjes waren op in ons dorp maar met hele, echt kleine kerstomaatjes (nee geen kerst-omaatjes) het laatste half uur mee gestoofd, was het ook wel O.K. Ook voor het stamppotje van bataat heb ik een recept gebruikt als uitgangspunt.

Een echt leuk en ook lekker idee vind ik de spruiten met druiven, gezien in de kerst allerhande van AH. Eén van de gasten lust graag spruiten, niet iedereen is er erg op gesteld. Maar op deze manier werden ze toch aardig gegeten.

En na de kaas, Frans, tenslotte nog de tarte tatin. De Ambré Rivesaltes is een donkere dessertwijn die goed paste bij de smaak van de dadelstroop. Een slokje net cadeau gekregen oude calvados was ook in de aanbieding, lekker bij de gebakken appel.

Overigens waren de Morgeot, Chablis en de Margeaux echt heerlijk, maar was de Barolo goed maar niet meer dan dat. Wijnkeuze blijft echt altijd spannend.

En wat te verwachten was, eerste kerstdag aten we samen gewoon resten van het diner :-).
Op de tweede kerstdag, ook samen thuis, moesten de in huis zijnde verschillende soorten paddenstoelen wel gebruikt worden. Ik heb gekozen voor een gevulde portobello gemaakt in de airfryer in plaats van in de oven. Heb roquefort papillon, een rauwmelkse blauwe kaas, gebruikt omdat dat nog in huis was. Met een pasta met paddenstoelen en van mooie trostomaten een tomatensalade met geitenkaas en bosuitjes er bij ook weer lekker.

Na afloop de restjes pasta en tomaat met nog wat extra tomaten in de soepmaker gedaan en een soepje gemaakt om in te vriezen. Bleek een heerlijke crèmige soep door de pasta en de paddenstoelen en wat rins door de tomaten. Lekker voor later dus. Met een zo leeg mogelijke koelkast op naar de heerlijk kokende Alain en zijn lieve Paulette.