Een plezierige toekomst als docent.

Afgelopen week was het herfstvakantie. Ik heb mijn tijd vooral besteed aan uitrusten en het bezoeken van een paar heel oude mensen tussen 89 en 97. Ooit, in een heel ver verleden, was ik verpleegkundige en tot ruim 2 jaar geleden was mijn onderwijspraktijk gericht op studenten Verpleegkunde en dan de laatste jaren met name op Zorg voor mensen met chronische gezondheidsproblemen. Oud, zwak, ziek, het zijn begrippen waar ik goed mee kan omgaan en ik ben er regelmatig verbaasd over dat mensen het als zo onverwacht, of misschien zelfs wel als oneerlijk, ervaren dat er een eind komt aan gezondheid, gemakkelijk door het leven gaan, alles kunnen wat je zou willen. Nou ben ik zelf al heel lang geconfronteerd met beperkingen en dat scheelt misschien ook wel in begrip en acceptatie. Het is mij al wat eerder in het leven overkomen niet alles meer te kunnen wat ik zou willen dan deze tot voor kort nog geheel gezonde mensen, dus ik verwacht geen problemen als ik straks op m'n tachtigste niet meer zo goed mee kan :-). Maar, blijkbaar is het voor veel mensen moeilijk te overzien hoe ze met een toch vrijwel zeker aankomende lastige toekomst moeten omgaan.

Hetzelfde geldt denk ik voor het toch vrijwel zeker weten dat we als docenten niet heen kunnen om de ontwikkelingen in ICT, Internet, WWW, social learning enzovoort. Toch lijkt het er niet op dat veel mensen zich hiervan bewust zijn. Heel voorzichtig gebeurt er wel iets, dat is zeker waar, maar elke keer als ik mensen in het onderwijs spreek die niet betrokken zijn bij deze onderwerpen door aan een project, een werkgroep, een learning community of zoiets deel te nemen op dit moment, blijken ze er echt helemaal niet mee bezig te zijn en ook echt volledig niet op de hoogte te zijn van waar het over gaat. Nou is het ook wel moeilijk om betrokken te zijn omdat over het algemeen docenten het wel erg druk hebben en als er niet apart tijd voor gemaakt wordt in hun takenpakket, komen ze er dus niet toe. Door mijn huidige werk, docent bij de afdeling Personeelsontwikkeling, en door mijn deelname aan de Learning Community Homo Zappiens, ben ik bezig met ontwikkelen en uitvoeren van scholing op het gebied van toepassen van Web 2.0, gebruik maken van ontwikkelingen op het gebied van de digitale didactiek, maatwerk maken voor groepen docenten die geïnteresseerd zijn in de ontwikkelingen op dit gebied. Ik realiseer me dat het daardoor voor mij gemakkelijker is om met de nieuwe ontwikkelingen bezig te zijn. Bovendien werk ik maar een deel van de week en ben ik verder in de WAO en ben op de leeftijd dat er geen kinderen meer om veel aandacht vragen. Dat geeft meer mogelijkheden om me te concentreren op iets nieuws als toen ik nog een fulltimebaan en een gezin had om bij te houden. Ik kan me dus altijd weer heel goed voorstellen dat ontwikkelingen langzaam verlopen. Ik ben nu wel hard aan het nadenken over hoe men, ik dus, toch al deze hardwerkende, welwillende maar niet genoeg wetende docenten op weg kan helpen om die vrijwel zeker komende toekomst tegemoet te kunnen treden met plezier. Ik lees, studeer, ga in november naar de SURF onderwijsdagen 08, verzamel belangrijke informatie. Twitter, Facebook, LinkedIn, Jaiku, Second Brain, langzaamaan ga ik de functies van dit soort sites ervaren. Maar het kost allemaal wel veel tijd. Ik ervaar het als een groot goed dat ik daar de kans voor krijg.

Oud en nieuw, ook in leren.

Ik woon in een groot, heel oud en beetje shabby, voor mij heerlijk en warm huis. Het is niet mooi in klassieke zin, maar ik vind het wel heel mooi. De meubels erin zijn van oud tot heel oud en regelmatig moeten we overleggen of er nou niet eens een paar nieuwe, of eigenlijk meer -andere-, stoelen moeten komen. Ook vaak komen er dingen bij in huis, omdat het bij iemand anders niet meer past of zo. Een mooi oud vitrinekastje omdat een zwager het niet meer kwijt kan in het nieuwe huis, oude stoelen omdat een schoonzusje nieuwe heeft gekocht. Alleen de cd's, dvd's, boeken en de "kunst" zijn (niet altijd, maar meestal toch wel) nieuw. En in de keuken is ook niet veel tweedehands te vinden. Omdat ik graag uitgebreid kook, liefst voor meerdere mensen, vind ik dat er goed materiaal nodig is als groot gasstel, grote oven, magnetron enzovoort (naast een open vuur waardoor grillen op houtskool van eigen hout uit de tuin, in huis mogelijk is, heerlijk!)
Dat vinden van een evenwicht tussen oud en nieuw is waar ik ook als docent eigenlijk voortdurend mee bezig ben in mijn werk. Ik werk aan professionalisering van medewerkers en op dit moment is mijn werk vooral gekleurd door mijn deelname aan een Learning Community, Homo Zappiens, om samen met collega's zicht te krijgen op toepassingen van internet, web 2.0, social networks enzovoort in het onderwijs aan Hogeschoolstudenten. Intussen neem ik ook deel aan een grote online cursus Connectivism and Connective Knowledge (zie daarvoor mijn andere weblog World Wide Wiser http://siavogel.edublogs.org/ ). Door vrijwel voortdurend bezig te zijn met alles wat met online te maken heeft, begint het er op te lijken dat er geen goed oud meer is. En omdat ik zo van oud hou, wil ik dat niet zomaar "toestaan" aan mezelf. Ik ben dus steeds op zoek naar een juiste verhouding tussen oud en nieuw. Het goede behouden van oud en het goede van nieuw een plaats geven. De inspirerende docent als Meester in de zin van meester en gezel, blijft voor mij nog steeds een prachtig voorbeeld van hoe leren vorm kan krijgen. Maar daarnaast is het ondersteunen van studenten bij het goed gebruiken van de vele mogelijkheden die het internet te bieden heeft, ook van het grootste belang. Het is jammer als het Hoger Onderwijs zich een beetje bang en voorzichtig blijft opstellen met betrekking tot het internet en het world wide web, omdat er zo ontzettend veel te halen is. Sinds ik zo actief ben op dit gebied, gebruik ik een feedreader, ik gebruik Google Reader daarvoor, maar er zijn ook andere mogelijkheden vanzelfsprekend. Ik heb daar 166 abonnementen die tussen meerdere keren per dag en wekelijks nieuws leveren van websites, blogs, Twitter, Jaiku, Del.icio.us. Soms is dat veel te veel, soms is het heerlijk om ineens een heel boeiend stuk te ontdekken wat ik anders nooit gezien zou hebben. Ik heb snel geleerd hoe ik met een lading nieuwe gegevens goed kan omgaan, ik kan heel goed veel snel doorzappen en niet echt lezen, ik kan stukken voorzien van een "later op terug komen" teken, het is een geweldige bron voor leren. Ik denk dat alleen al die toepassing van het internet medewerkers en studenten geweldig veel goeds zou kunnen geven, als men het zou uitproberen. Het kost wel even tijd om de sites te vinden waarop je geabonneerd wilt zijn en het kost natuurlijk ook tijd om te leren snel te zien wat meer en wat minder belangrijk voor jou is, maar wat heeft het mij geweldig veel opgeleverd en doet het dat nog steeds elke dag. Ik wil graag een Meester zijn, daar waar nuttig, maar wil ook heel graag de nieuwe mogelijkheden van deze tijd, het nieuwe denken over leren, het netwerkleren, het geconnect zijn, aanbevelen aan docenten in mijn hogeschool.

Nog een keer Thinktank.

Na woensdag nog een middag te hebben besteed aan het formuleren en invoeren van vragen, was het donderdag, 9 oktober, zo ver dat de Thinktanksessie Homo Zappiens gehouden kon worden. Een groot deel van de groep was aanwezig. De bedoeling was zoveel mogelijk informatie te verzamelen over hoe men op dat moment in het project stond en hoe men de door de stuurgroep verwachte resultaten dacht te behalen. Ik ben lid van de groep, maar vanuit mijn werkplek, Personeelsontwikkeling, geschoold in het gebruik van het instrument. Dat gaf een wat dubbel gevoel. Het bedienen van de knoppen werd gedaan door een collega die geen lid is van deze groep. Wel heb ik een aparte sessie als leider gedaan voor de projectleider. Ik was dus sessieleider voor 1 persoon en sessiedeelnemer met de anderen tegelijk. Ik was vantevoren wat onrustig over deze bijeenkomst. Dat hing denk ik samen met de discussie over of deze groep meer zou moeten functioneren als een Community of Practice of toch meer als Learning Community, waarbij het onderscheid lijkt te zitten in meer of minder gestuurd worden door eisen en leiders. Deze groep lijkt een zichzelf sturende groep waarbij de deelnemers wel aan eindeisen moeten voldoen wat betreft productie, maar die tegelijkertijd vooral bestaat uit lerenden. Als deelnemer heb ik mijn opvattingen over wat van de deelnemers verwacht mag worden, als Thinktank"deskundige" voelde ik me verantwoordelijk voor het slagen van de sessie. En het rare is dat ik eigenlijk niet weet of de sessie geslaagd is. Ik heb weinig beeld van hoe de deelnemers hun participatie hebben ervaren. Men heeft echt meegedaan, dat zeker. Maar er is misschien ook wel een gevoel van: en wat nu? Het instrument kan een rapport maken van de uitkomsten. Een goede analyse en een duidelijk beeld van wat je met de uitkomsten wil, moeten zo'n rapport begeleiden. Zelf vond ik het goed om mee te doen en de vragen te moeten beantwoorden. Ik werd er door gestimuleerd explicieter verder te denken over mijn manier van werken tot nu toe en de eindproducten die ik moet opleveren. Ik vind Thinktank nog steeds een prima instrument om snel veel gegevens te verzamelen. De eindverantwoordelijken, de mensen van de regiegroep, zullen met de uitkomsten mogelijk een volgende stap zetten.
Het instrument is goed te gebruiken om gegevens te verzamelen bij de achterbannen, de stakeholders, van de projectleden. Het is de bedoeling dat ik scholing en ondersteuning ga geven als men het instrument wil gebruiken. Ben benieuwd of het daar snel van komt.

Thinktank en andere bezigheden.

O.K. daar gaan we. Iets te lang geleden. Te druk met andere werkzaamheden. Te moe om de blogs erbij te doen. Toch wil ik het graag, dus vandaag weer een poging.

Waar had ik het zo druk mee? Ik maak nog elke maand een werklijstje voor mijn manager en daaruit bleek dat ik in september 73 uur had gewerkt waarbij ik de tijd die ik in de cursus Connectivism stop niet heb meegeteld alleen de echte uren luisteren naar de Elluminate en Ustreamuitzendingen op woensdag en vrijdag. Mijn werktijd is gelimiteerd, ik ben in dienst voor 12 uur per week, de rest van mijn inkomsten komen binnen via UWV, afgekeurd dus, zoals dat heet in gewone woorden. Maar dat geeft mij wel de vrijheid om in die uren die ik niet door "de baas" wordt betaald, zinnige dingen te doen als ik me goed genoeg voel. En deze weken waren die zinnige dingen grotendeels gerelateerd aan het werk.
Eigenlijk is het overgrote merendeel van mijn tijd gaan zitten in Thinktank. Ik heb nog een sessie bijgewoond bij CMI, een van de instituten van de Hogeschool Rotterdam. Ik heb thuis steeds opnieuw geprobeerd enige greep te krijgen op hoe een en ander technisch in elkaar zit. Maar vooral, ik heb samen met een collega, Freddy Veltman, heel veel uren gewerkt aan het verwoorden en in het instrument opnemen van de vragen die we a.s. donderdag gaan stellen aan de deelnemers van het Homo Zappiens traject. Gelukkig lag er een basis opgesteld door de projectleider, Ernst Phaff , http://wearethepilgrims.blogspot.com/en de externe begeleider van het project, Ton Zijlstra, http://www.zylstra.org/blog/. Zij hadden op grond van een overzicht van de eisen die aan het project, dus aan de deelnemers worden gesteld, een opzet gemaakt voor wat er aan de deelnemers voorgelegd zou moeten worden. Dit omzetten in vragen voor Thinktank, de daarbij passende analysemodellen kiezen en dan vervolgens alles inladen in het instrument, vroegen bij elkaar toch weer veel meer tijd dan we gehoopt hadden.
Maar, als het dan, op dit moment grotendeels, gedaan is geeft het wel een fijn gevoel dat het er goed uit lijkt te zien. Het is wel heel spannend of het zal werken zoals we bedoelen. Op dit moment heb ik geen goed beeld van hoeveel deelnemers er zullen zijn. Het aantal mensen wat direct in de sessie aanwezig is, bepaald mee de duur van de totale sessie. Omdat het juist ook de bedoeling is van dit instrument om met elkaar prioriteiten vast te stellen is er discussie tussendoor. Afhankelijk van een groep en de individuen daarin zal zo'n discussie meer of minder to the point zijn en meer of minder tijd kosten. Al met al, heel spannend. Gelukkig komt er hulp voor "de knoppen", want ik ben zelf deelnemer aan het project en ik vind het erg lastig om zowel de techniek als mijn eigen inbreng te moeten bewaken.
Een andere activiteit is het overleggen en voorbereiden daarvan, met mijn buddy in het Homo Zappienstraject, Annemiek Grootendorst. Zij is redelijk nieuw in het geheel van Internet, www, web 2.0, en alles wat er mee samenhangt. Ze is heel enthousiast. Maar we komen bijvoorbeeld het probleem tegen hoe je in LinkedIn aan de mensen komt die je in je netwerk wilt opnemen. Hoe kom je er achter of die mensen zelf wel in LinkedIn zitten. Hoe moet je ook alweer zoeken naar mensen als je ze wilt vinden in een mailadressenlijst die niet voorkomt in het voorgeprogrammeerde lijstje van mailboxen in LinkedIn. Omdat het voor mij toch ook nog niet allemaal gesneden koek is, zo weer een uur voorbij! Erg leuk, maar....arbeidsintensief dus.
Ik heb de afgelopen tijd te weinig geïnvesteerd in de werkplaats van Homo Zappiens. Wel al het lezen bijgehouden, maar weinig gereageerd op inbreng van anderen, terwijl er heel actief gewerkt wordt door een aantal mensen. Na donderdag, de grote HZ - Thinktanksessie, zal ik daar weer meer tijd voor maken. Het is erg inspirerend om te zien waar de anderen mee bezig zijn, ze geven mij heel veel input voor het ontwikkelen van scholing voor zittende docenten. Volgende week een eerste concreet overleg over een mogelijke cursus op maat bij de Leraren Opleiding van de Hogeschool.
Genoeg te doen, nog steeds veel plezier.