Gisteren hadden we op de Hogeschool Rotterdam een bijeenkomst als een soort vervolg op het op 4 juni afgesloten project Homo Zappiens. Naast een aantal mensen uit deze projectgroep waren er ook een aantal nieuwe mensen aanwezig die geïnteresseerd waren in hoe we met elkaar verder kunnen met leren, onderwijs vernieuwen, het toepassen van mogelijke tools, delen van kennis en vaardigheden met elkaar. Natuurlijk waren er verschillen tussen de aanwezigen over hoe, wat, wanneer, waar van zo'n vrije groep als dit nu is. Maar wat vooral van belang was, was het bij allen aanwezige enthousiasme, het samen willen denken over en werken aan beter, leuker, interessanter onderwijs. Het binnen houden van studenten op zich is misschien niet zo relevant, maar het boeien van studenten en ze een periode bieden van plezier hebben in leren, is wat we graag zouden willen bereiken. Hoe kunnen we de studieperiode zo inrichten dat studenten lol hebben in leren en tegelijkertijd werkers op de markt zetten die in deze tijd passen.
Een gemaakte afspraak is dat de nieuwe mensen toegevoegd zullen worden aan de bestaande werkplaats van het project die nog een jaar in de lucht kan blijven. een andere afspraak is dat de tag #hzap08 gehandhaafd zal worden omdat er onder die tag erg veel materiaal te vinden is in bijvoorbeeld Delicious en Flickr. Daarnaast zullen er volgend schooljaar een aantal bijeenkomsten worden georganiseerd die per keer kunnen worden ingevuld vanuit behoeften, wensen die er op dat moment liggen. Het zal een open groep blijven, waaraan deelnemers kunnen worden toegevoegd en mensen ook kunnen kiezen om meer of minder actief te zijn. We willen elkaar vooral inspireren. En kennis, vaardigheden en ervaringen delen met elkaar zal steeds een rol spelen. Voor mij was het een zeer inspirerend (bijna) einde van dit schooljaar. Aanwezigen, bedankt!
Posts tonen met het label hzap08. Alle posts tonen
Posts tonen met het label hzap08. Alle posts tonen
woensdag 1 juli 2009
maandag 15 juni 2009
Presentatie Project Homo Zappiens 08
Draaiboek presentatie 4 juni, 1½ uur, hands on.
Deze bijeenkomst gaat om installeren Google Toolbar, RSS feeds en installeren van Google Reader en gebruik van bladwijzers en account aanmaken op Del.icio.us.
Start de computer en log in.
Google Toolbar.
De Google werkbalk installeren blijkt nodig om op een betere manier met het abonneren op feeds om te gaan, dus dat moet eerst. Daar is het voor nodig dat je een iGoogle pagina aanmaakt, je persoonlijke Google pagina. Als je naar Google gaat http://www.google.nl/ig?hl=nl maak je daar een account aan. Dit kan met ieder mailaccount wat je in gebruik hebt. Je hoeft dus niet met Google Mail te werken. Account aanmaken, mailadres, wachtwoord, wel onthouden, bevestigen via de mail die binnenkomt op het opgegeven mailadres, dan naar aanmelden met je mail en wachtwoord (je kunt deze pagina volledig naar eigen smaak inrichten, maar daar gaat het nu niet over, kom maar naar mijn workshop web 2.0). Als je niet hier gemakkelijk bij je eigen mailadres kunt, dan dus kiezen voor je HRO mailadres, want anders kun je niet bevestigen. Account aangemaakt? Even naar GroupWise, daar je mail openen en klikken op link in je mail.
Als je eenmaal een account hebt bij Google kun je natuurlijk nog heel veel meer doen met Google. Wat ik je aanraad is de werkbalk te downloaden. Ga naar “meer” en dan naar “en nog veel meer”.
Je ziet dan een overzicht met Google producten. Kies de Toolbar en klik op Installeren. Als de toolbar geïnstalleerd is zie je onder andere Bladwijzers. Dit is een functie waar ik heel veel gebruik van maak. Niet zozeer om te delen, maar om te bewaren. Bladwijzer heeft dezelfde functie als Favorieten, maar is op iedere computer te gebruiken terwijl je Favorieten per computer verschillend zijn. Als ik hier op school op een andere computer moet werken, installeer ik altijd even de toolbar zodat ik bij al mijn sites kan waar ik iets mee zou willen of moeten in mijn werk. Ook op de laptop en de PC thuis, kan ik dus overal bij.
http://www.google.nl/reader/view/?hl=nl&tab=wy#stream/user%2F15222503793563860946%2Flabel%2Fnederlands
http://www.leervlak.nl/index.php/icto/my-top-10-tools-for-learning-professionals.html
Bij een site waarvan ik denk dat ik hem gemakkelijk terug wil vinden, klik ik op Bladwijzers, bladwijzer voor deze pagina toevoegen en vervolgens kies ik voor een mapje waar ik die site wil kunnen vinden. Enige orde handhaven in je mappenstructuur is wel aan te bevelen als je lijdt aan verzamelwoede zoals ik.
Dan nu RSS, Real(ly) Simple Syndication (eenvoudige gelijktijdige publicatie), of Rich Site Summary http://nl.wikipedia.org/wiki/Rss
Op heel veel sites heb je de mogelijkheid om je te abonneren; steeds als er iets nieuws op die site verschijnt, zie je dat in je feed reader.
Waarom zou je dat willen? Het helpt om op de hoogte te blijven van ontwikkelingen die je wilt bijhouden en je hoeft dan niet steeds zelf naar de sites toe waar nieuwe dingen neergezet zijn. Dat geldt vooral voor weblogs en nieuwssites. Een leuke site om een abonnement op te hebben is die van Common Craft, zij maken filmpjes met uitleg over internetzaken; dit filmpje is geplaatst op een site waar de Common Craft filmpjes worden ondertiteld; http://dotsub.com/view/69aa48a4-a95f-4bc8-a511-bb0a1ee95e12 .
Feed Reader; je hebt dus een plaats nodig waar je die abonnementen neer zet;
In deze “les” alleen Google Reader;
Om Google Reader te kunnen gebruiken, Volgende stap:
Als je een account op iGoogle hebt gemaakt, http://www.google.nl/webhp?sourceid=navclient&hl=nl&ie=UTF-8 kun je naar “meer”, “reader” gaan en dan zie je de reader. Als je met een eigen computer of laptop werkt, en dus altijd ingelogd blijft op de eigen pagina, kun je natuurlijk ook de reader toevoegen aan favorieten en dan naar beginscherm kopiëren. Je kunt dan zonder verder in te loggen direct naar de reader.
Hoe kom je aan je abonnementen of je feeds.
Je komt op of gaat naar een site die voor jou van belang is; kan gaan om didactiek, digitale ontwikkelingen, inhoud van je vak(ken), maar natuurlijk ook over auto’s, eten, wijn wat dan ook. Wij gaan naar een site waarvan ik weet dat er feeds op verschillende manieren te verkrijgen zijn;
http://www.gameslearn.nl/GameFlow:_een_onderzoek_naar_het_effect_van_het_gebruik_van_games_in_het_voortgezet_onderwijs_op_kinderen_met_concentratieproblemen.?diff=7204&oldid=prev
Op deze site zie je niet direct het icoontje van de feeds, maar wel er boven; klik erop en dan zie je 3 keuzemogelijkheden;
1: Deze feed aan iGoogle toevoegen
Kijk wat er gebeurt; hij staat nu op mijn eigen Google pagina en wordt direct door mij gezien zodra ik de laptop start. Als je veel feeds wilt bewaren op deze manier kun je een extra tabblad maken.
2: Abonneer u op deze feed in Google Reader
Dit is de manier die ik eigenlijk altijd gebruik als hij geboden wordt. Dat is niet altijd zo. Soms heb je alleen de derde mogelijkheid.
3: Abonneer u op deze feed
Dan kun je 2 wegen bewandelen:
http://blog.chasejarvis.com/blog/2009/05/shake-your-tree-today.html
a De URL direct kopiëren naar de reader; Reader openen, klikken op een abonnement toevoegen en hier de URL inplakken, dan aan een map toewijzen eventueel.
b Opslaan in Favorieten via Abonneer u op deze feed. Je feed staat dan in Favorieten en niet in de reader. Omdat je dat niet wilt moet je even iets ondernemen om hem daar te krijgen. Favorieten, pijltje rechts, importeren en exporteren, naar een bestand exporteren en dan een plek kiezen en opslaan als een OPML bestand. Dan naar de reader en daar importeren. Helemaal onderaan Abonnementen beheren aanklikken, Importeren/exporteren, bladeren, je opgeslagen OPML bestand binnen halen en dan toevoegen aan een mapje. Beetje ingewikkelde weg, maar toch handig om te weten omdat je er soms geen zin of tijd voor maakt om de reader te openen terwijl je bezig bent sites te zoeken van je gading. Je kunt dan alle sites even in Favorieten zetten en in 1 keer overzetten naar de reader.
Op mijn weblog zie je een voorbeeld van hoe het aanduiden van feeds er ook uit kan zien; http://siaweblog.blogspot.com/ Je kunt dan een keuze maken naar welke reader je wilt waarbij Google Reader altijd wel beschikbaar is. Ad to Google en daarna keuze voor Homepage, je iGoogle pagina dus, of de Reader http://www.google.com/ig/add?source=bstp&feedurl=http%3A%2F%2Fsiaweblog.blogspot.com%2Ffeeds%2Fposts%2Fdefault . Je ziet hier trouwens ook dat je kunt kiezen voor feeds met betrekking tot de blogs en apart voor de feeds met betrekking tot reacties op die blogs. Er zijn ook knoppen met nog meer mogelijkheden.
Feeds delen met anderen;
Je kunt in Google Reader ook delen; zelf mensen toevoegen, je kunt anderen vragen of zij met jou willen delen; ik heb een openbaar Google profiel http://www.google.com/profiles/vogelsia?hl=nl met links naar vele sites waar je mij kunt vinden en via die weg zijn ook mijn gedeelde feeds te benaderen; ik heb geen vrienden op Google Reader.
Om te delen gebruik ik Twitter en Yammer om links neer te zetten waarvan ik denk dat ze zinvol zijn voor anderen en ik zet links in Del.icio.us.
Ik kan nu laten zien hoe ik vanuit mijn reader werk naar Twitter http://twitter.com/home en Yammer https://www.yammer.com/home en Delicious http://delicious.com/siavogel
Ik open Reader, in ander tabblad Twitter, in ander tabblad Yammer.
Ik lees de feeds en steeds als ik iets tegenkom wat van belang kan zijn kopieer ik de URL naar de verschillende plaatsen waar ik wil delen.
En dan nu, als er nog tijd is, een account aanmaken op Delicious.
http://delicious.com/siavogel
Dit is mijn account, maar daar kunnen anderen natuurlijk niet in. Wel kunnen mensen mijn account bezoeken, maar zonder dat ze er iets kunnen toevoegen of weghalen. Als ik naar network ga zie je rechts allemaal accounts waar ik mee in verband sta.
Van deze mensen kan ik direct zien wat zij in Delicious zetten. Als je eenmaal een account hebt, kun je op zoek gaan naar opgeslagen sites die jou interesseren, op zoekterm dus. Dat is waarom een tag heel belangrijk is, kan zijn. Ik doe dat nog niet goed genoeg denk ik. Je netwerk opzetten is een kwestie van ergens beginnen, nu bij mij en elkaar bijvoorbeeld, en dan via een netwerk van iemand anders weer andere mensen aanklikken. Als je van collega’s van hier of elders weet dat ze gebruik maken van Delicious, kun je ze vragen om hun naam en dan je aan hen verbinden. Mensen zijn niet of moeilijk te vinden als ze rare namen gebruiken. Dat is om te delen op het net niet echt handig. Delen betekent gevonden willen worden, dus gebruik je echte naam. Als je kijkt bij mijn network zie je bv dj4am, geen idee wie dat kan zijn. Soms werkt het wel als iemand in de social sites wereld onder een synoniem bekend is zoals Trendmatcher. Als ik die wil toevoegen aan mijn network kan ik hem zoeken onder People omdat ik hem ken en dat weet. Je kunt natuurlijk ook gewoon proberen. Ik zoek bv een collega, uiteindelijk werkt het op alleen haar achternamen. En bij weer een ander helemaal niet want dan moet je een totaal niet terug te vinden naam gewoon weten.
Als een account hebt aangemaakt even elkaars namen doorgeven en je netwerkje beginnen. Als je het account niet wilt gebruiken kun je het weer opzeggen. Of als je later toch liever werkt met een ander naam kun je dit account opheffen en een nieuw aanmaken; je moet dan wel opnieuw je netwerk opbouwen dus als je mensen wilt meenemen even hun naam noteren.
Opmerkingen, vragen?
Dank voor de belangstelling.
Presentatie in het kader van het project Homo Zappiens 08.
4 juni ’09
Sia Vogel
P&O, Personeelsontwikkeling.
Hogeschool Rotterdam.
Deze bijeenkomst gaat om installeren Google Toolbar, RSS feeds en installeren van Google Reader en gebruik van bladwijzers en account aanmaken op Del.icio.us.
Start de computer en log in.
Google Toolbar.
De Google werkbalk installeren blijkt nodig om op een betere manier met het abonneren op feeds om te gaan, dus dat moet eerst. Daar is het voor nodig dat je een iGoogle pagina aanmaakt, je persoonlijke Google pagina. Als je naar Google gaat http://www.google.nl/ig?hl=nl maak je daar een account aan. Dit kan met ieder mailaccount wat je in gebruik hebt. Je hoeft dus niet met Google Mail te werken. Account aanmaken, mailadres, wachtwoord, wel onthouden, bevestigen via de mail die binnenkomt op het opgegeven mailadres, dan naar aanmelden met je mail en wachtwoord (je kunt deze pagina volledig naar eigen smaak inrichten, maar daar gaat het nu niet over, kom maar naar mijn workshop web 2.0). Als je niet hier gemakkelijk bij je eigen mailadres kunt, dan dus kiezen voor je HRO mailadres, want anders kun je niet bevestigen. Account aangemaakt? Even naar GroupWise, daar je mail openen en klikken op link in je mail.
Als je eenmaal een account hebt bij Google kun je natuurlijk nog heel veel meer doen met Google. Wat ik je aanraad is de werkbalk te downloaden. Ga naar “meer” en dan naar “en nog veel meer”.
Je ziet dan een overzicht met Google producten. Kies de Toolbar en klik op Installeren. Als de toolbar geïnstalleerd is zie je onder andere Bladwijzers. Dit is een functie waar ik heel veel gebruik van maak. Niet zozeer om te delen, maar om te bewaren. Bladwijzer heeft dezelfde functie als Favorieten, maar is op iedere computer te gebruiken terwijl je Favorieten per computer verschillend zijn. Als ik hier op school op een andere computer moet werken, installeer ik altijd even de toolbar zodat ik bij al mijn sites kan waar ik iets mee zou willen of moeten in mijn werk. Ook op de laptop en de PC thuis, kan ik dus overal bij.
http://www.google.nl/reader/view/?hl=nl&tab=wy#stream/user%2F15222503793563860946%2Flabel%2Fnederlands
http://www.leervlak.nl/index.php/icto/my-top-10-tools-for-learning-professionals.html
Bij een site waarvan ik denk dat ik hem gemakkelijk terug wil vinden, klik ik op Bladwijzers, bladwijzer voor deze pagina toevoegen en vervolgens kies ik voor een mapje waar ik die site wil kunnen vinden. Enige orde handhaven in je mappenstructuur is wel aan te bevelen als je lijdt aan verzamelwoede zoals ik.
Dan nu RSS, Real(ly) Simple Syndication (eenvoudige gelijktijdige publicatie), of Rich Site Summary http://nl.wikipedia.org/wiki/Rss
Op heel veel sites heb je de mogelijkheid om je te abonneren; steeds als er iets nieuws op die site verschijnt, zie je dat in je feed reader.
Waarom zou je dat willen? Het helpt om op de hoogte te blijven van ontwikkelingen die je wilt bijhouden en je hoeft dan niet steeds zelf naar de sites toe waar nieuwe dingen neergezet zijn. Dat geldt vooral voor weblogs en nieuwssites. Een leuke site om een abonnement op te hebben is die van Common Craft, zij maken filmpjes met uitleg over internetzaken; dit filmpje is geplaatst op een site waar de Common Craft filmpjes worden ondertiteld; http://dotsub.com/view/69aa48a4-a95f-4bc8-a511-bb0a1ee95e12 .
Feed Reader; je hebt dus een plaats nodig waar je die abonnementen neer zet;
In deze “les” alleen Google Reader;
Om Google Reader te kunnen gebruiken, Volgende stap:
Als je een account op iGoogle hebt gemaakt, http://www.google.nl/webhp?sourceid=navclient&hl=nl&ie=UTF-8 kun je naar “meer”, “reader” gaan en dan zie je de reader. Als je met een eigen computer of laptop werkt, en dus altijd ingelogd blijft op de eigen pagina, kun je natuurlijk ook de reader toevoegen aan favorieten en dan naar beginscherm kopiëren. Je kunt dan zonder verder in te loggen direct naar de reader.
Hoe kom je aan je abonnementen of je feeds.
Je komt op of gaat naar een site die voor jou van belang is; kan gaan om didactiek, digitale ontwikkelingen, inhoud van je vak(ken), maar natuurlijk ook over auto’s, eten, wijn wat dan ook. Wij gaan naar een site waarvan ik weet dat er feeds op verschillende manieren te verkrijgen zijn;
http://www.gameslearn.nl/GameFlow:_een_onderzoek_naar_het_effect_van_het_gebruik_van_games_in_het_voortgezet_onderwijs_op_kinderen_met_concentratieproblemen.?diff=7204&oldid=prev
Op deze site zie je niet direct het icoontje van de feeds, maar wel er boven; klik erop en dan zie je 3 keuzemogelijkheden;
1: Deze feed aan iGoogle toevoegen
Kijk wat er gebeurt; hij staat nu op mijn eigen Google pagina en wordt direct door mij gezien zodra ik de laptop start. Als je veel feeds wilt bewaren op deze manier kun je een extra tabblad maken.
2: Abonneer u op deze feed in Google Reader
Dit is de manier die ik eigenlijk altijd gebruik als hij geboden wordt. Dat is niet altijd zo. Soms heb je alleen de derde mogelijkheid.
3: Abonneer u op deze feed
Dan kun je 2 wegen bewandelen:
http://blog.chasejarvis.com/blog/2009/05/shake-your-tree-today.html
a De URL direct kopiëren naar de reader; Reader openen, klikken op een abonnement toevoegen en hier de URL inplakken, dan aan een map toewijzen eventueel.
b Opslaan in Favorieten via Abonneer u op deze feed. Je feed staat dan in Favorieten en niet in de reader. Omdat je dat niet wilt moet je even iets ondernemen om hem daar te krijgen. Favorieten, pijltje rechts, importeren en exporteren, naar een bestand exporteren en dan een plek kiezen en opslaan als een OPML bestand. Dan naar de reader en daar importeren. Helemaal onderaan Abonnementen beheren aanklikken, Importeren/exporteren, bladeren, je opgeslagen OPML bestand binnen halen en dan toevoegen aan een mapje. Beetje ingewikkelde weg, maar toch handig om te weten omdat je er soms geen zin of tijd voor maakt om de reader te openen terwijl je bezig bent sites te zoeken van je gading. Je kunt dan alle sites even in Favorieten zetten en in 1 keer overzetten naar de reader.
Op mijn weblog zie je een voorbeeld van hoe het aanduiden van feeds er ook uit kan zien; http://siaweblog.blogspot.com/ Je kunt dan een keuze maken naar welke reader je wilt waarbij Google Reader altijd wel beschikbaar is. Ad to Google en daarna keuze voor Homepage, je iGoogle pagina dus, of de Reader http://www.google.com/ig/add?source=bstp&feedurl=http%3A%2F%2Fsiaweblog.blogspot.com%2Ffeeds%2Fposts%2Fdefault . Je ziet hier trouwens ook dat je kunt kiezen voor feeds met betrekking tot de blogs en apart voor de feeds met betrekking tot reacties op die blogs. Er zijn ook knoppen met nog meer mogelijkheden.
Feeds delen met anderen;
Je kunt in Google Reader ook delen; zelf mensen toevoegen, je kunt anderen vragen of zij met jou willen delen; ik heb een openbaar Google profiel http://www.google.com/profiles/vogelsia?hl=nl met links naar vele sites waar je mij kunt vinden en via die weg zijn ook mijn gedeelde feeds te benaderen; ik heb geen vrienden op Google Reader.
Om te delen gebruik ik Twitter en Yammer om links neer te zetten waarvan ik denk dat ze zinvol zijn voor anderen en ik zet links in Del.icio.us.
Ik kan nu laten zien hoe ik vanuit mijn reader werk naar Twitter http://twitter.com/home en Yammer https://www.yammer.com/home en Delicious http://delicious.com/siavogel
Ik open Reader, in ander tabblad Twitter, in ander tabblad Yammer.
Ik lees de feeds en steeds als ik iets tegenkom wat van belang kan zijn kopieer ik de URL naar de verschillende plaatsen waar ik wil delen.
En dan nu, als er nog tijd is, een account aanmaken op Delicious.
http://delicious.com/siavogel
Dit is mijn account, maar daar kunnen anderen natuurlijk niet in. Wel kunnen mensen mijn account bezoeken, maar zonder dat ze er iets kunnen toevoegen of weghalen. Als ik naar network ga zie je rechts allemaal accounts waar ik mee in verband sta.
Van deze mensen kan ik direct zien wat zij in Delicious zetten. Als je eenmaal een account hebt, kun je op zoek gaan naar opgeslagen sites die jou interesseren, op zoekterm dus. Dat is waarom een tag heel belangrijk is, kan zijn. Ik doe dat nog niet goed genoeg denk ik. Je netwerk opzetten is een kwestie van ergens beginnen, nu bij mij en elkaar bijvoorbeeld, en dan via een netwerk van iemand anders weer andere mensen aanklikken. Als je van collega’s van hier of elders weet dat ze gebruik maken van Delicious, kun je ze vragen om hun naam en dan je aan hen verbinden. Mensen zijn niet of moeilijk te vinden als ze rare namen gebruiken. Dat is om te delen op het net niet echt handig. Delen betekent gevonden willen worden, dus gebruik je echte naam. Als je kijkt bij mijn network zie je bv dj4am, geen idee wie dat kan zijn. Soms werkt het wel als iemand in de social sites wereld onder een synoniem bekend is zoals Trendmatcher. Als ik die wil toevoegen aan mijn network kan ik hem zoeken onder People omdat ik hem ken en dat weet. Je kunt natuurlijk ook gewoon proberen. Ik zoek bv een collega, uiteindelijk werkt het op alleen haar achternamen. En bij weer een ander helemaal niet want dan moet je een totaal niet terug te vinden naam gewoon weten.
Als een account hebt aangemaakt even elkaars namen doorgeven en je netwerkje beginnen. Als je het account niet wilt gebruiken kun je het weer opzeggen. Of als je later toch liever werkt met een ander naam kun je dit account opheffen en een nieuw aanmaken; je moet dan wel opnieuw je netwerk opbouwen dus als je mensen wilt meenemen even hun naam noteren.
Opmerkingen, vragen?
Dank voor de belangstelling.
Presentatie in het kader van het project Homo Zappiens 08.
4 juni ’09
Sia Vogel
P&O, Personeelsontwikkeling.
Hogeschool Rotterdam.
woensdag 3 juni 2009
Homo Zappiens, afsluiting.
Gisteren had ik mijn evaluatief eindgesprek met de begeleiders van het project Homo Zappiens. Dit project was gericht op het verwerven van competenties op het gebied van "het nieuwe leren", "de nieuwe student", "web 2.0", "netwerkleren". 12 docenten vanuit evenzoveel verschillende instituten, dus opleidingen, hebben een jaar lang gewerkt in een Learning Community aan een eigen opdracht en aan leren met en van elkaar. Ik heb zelden in mijn zeer lange loopbaan, werk nu bijna 34 jaar in het onderwijs, zoveel geleerd in zo korte tijd. En, misschien nog veel belangrijker, met zo ontzettend veel plezier. Morgen is de eindpresentatie voor belangstellenden uit de Hogeschool. Ik ga anderhalf uur werken met mensen die dat leuk vinden aan het ontdekken van RSS, Google Reader, Google werkbalk en Bladwijzer, Delicious, alles dus gericht op de eigen professionalisering van de deelnemer en allemaal achter de computer om het zelf te doen. Ben heel benieuwd of er belangstelling voor zal zijn. Misschien hebben alle bezoekers al een Feedreader en hebben ze mij helemaal niet nodig om zoiets te ontdekken. Op zich zou dat prima zijn, want dan zijn ze verder dan ik van vele collega's hoor.
Ik zal later de werkhandleiding als blogpost opnemen want ik werk niet met Prezi, Voicethread, PowerPoint of zoiets, maar met directe links naar de sites waar de deelnemers moeten zijn om alles aan te maken en te starten wat ze nodig hebben en kan daar dus niet mee naar SlideShare.
Nog even iets anders; een van de plezierige kanten van zo thuis geraakt zijn op het internet en op het world wide web, is het ontdekken van soms zulke leuke dingen. Ik had natuurlijk Bing op mijn startscherm gezet en toen kwam ik deze site tegen, http://www.blackdog.ie/google-bing/search.php
Ik moest daar erg om lachen. Wat een humor om nog voor dat Bing goed en wel geland is deze combi te maken. En het werkt echt. Je kunt er studenten mee stimuleren om meerdere bronnen te raadplegen op een eenvoudige manier. Mijn bron was trouwens: http://www.freetech4teachers.com/2009/06/google-and-bing-side-by-side.html ; een site waar ik vaak heel zinvolle dingen lees. Ook geleerd in het afgelopen jaar!
Ik zal later de werkhandleiding als blogpost opnemen want ik werk niet met Prezi, Voicethread, PowerPoint of zoiets, maar met directe links naar de sites waar de deelnemers moeten zijn om alles aan te maken en te starten wat ze nodig hebben en kan daar dus niet mee naar SlideShare.
Nog even iets anders; een van de plezierige kanten van zo thuis geraakt zijn op het internet en op het world wide web, is het ontdekken van soms zulke leuke dingen. Ik had natuurlijk Bing op mijn startscherm gezet en toen kwam ik deze site tegen, http://www.blackdog.ie/google-bing/search.php
Ik moest daar erg om lachen. Wat een humor om nog voor dat Bing goed en wel geland is deze combi te maken. En het werkt echt. Je kunt er studenten mee stimuleren om meerdere bronnen te raadplegen op een eenvoudige manier. Mijn bron was trouwens: http://www.freetech4teachers.com/2009/06/google-and-bing-side-by-side.html ; een site waar ik vaak heel zinvolle dingen lees. Ook geleerd in het afgelopen jaar!
vrijdag 30 januari 2009
@tmnot, @teachmeetnl, ja hoor ik was daar!
Even een snelle blog over de gisteren gehouden eerste teachmeet in Nederland, http://teachmeetnl.pbwiki.com/ . Ik Twitter en was daardoor al vroeg op de hoogte van dit initiatief van Fons van den Berg, http://twitter.com/helikon ,die deze vorm van elkaar informeren had leren kennen in Engeland. Ik was een van de vroege inschrijvers voor een 7 minuten presentatie. De keuze was, 2 minuten, 7 minuten of speeddaten zonder echte tijdslimiet, maar niet voor niets speed geheten. Ondanks dat ik voor de langste mogelijkheid had gekozen, was ik wel erg bezorgd over of ik daarin zou slagen. Mijn presentatie ging overigens over hoe op de HR gewerkt is in het project Homo Zappiens en ik heb onze werkplaats, die alleen toegankelijk is voor de deelnemers, geopend om daar neergezette, dus door deelnemers geleerde, zaken te laten zien. Ik ben niet de meest handige persoon met de laptop. Ik had me zeer gedegen voorbereid, mijn startpagina stond paraat voor als ik aan de beurt was en ja hoor, toch nog mislukt!! Ik was de eerste, bepaald door een digitale fruitmachine, en mijn pagina was verdwenen tussen het opstaan, laptop oppakken, naar voren lopen, laptop aansluiten. Intussen had mijn collega haar sites ook klaargezet op mijn laptop en die wilden alsmaar voorrang. En uiteindelijk hebben we daar dan ook maar voor gekozen. Jet was goed, snel, helder, overtuigend, duidelijk, dus lastig moment toch gered. Alleen moest ik zelf dan natuurlijk later nog een keer worden opgeroepen. Ik vond dat wel jammer, want ik was blij dat ik zo vroeg al mocht en de onrust over het startklaar zijn achter me kon laten. Maar....om een kort verhaal toch nog lang te krijgen, toen ik eenmaal wel mocht bleek ik in het geheel niet goed te hebben ingeschat wat ik zou kunnen doen in de mij toegemeten tijd en doordat vergeten was me een halve minuut voor tijd te waarschuwen, was ik niet klaar toen mijn tijd om was. Helemaal geen punt natuurlijk, maar ook wel weer jammer, want het slotstuk was nou juist zo leuk met een lekker muziekje onder een Animoto-ding van collega Anja waarmee ik dansend (ha, ha, zoals de aanwezigen zagen ben ik nou niet bepaald erg mobiel, maar bewegen kan ik wel!) geëindigd zou zijn en vooral ook een flink aantal aanwezigen zou hebben bedankt voor wat ik in de afgelopen 10 maanden allemaal van ze geleerd heb via Twitter, Delicious, weblogs. De map Nederlands in mijn Google Reader is zeer uitgebreid.
Bij deze dan maar, ik voel me dansend, ik ben al die aardige, delende deskundigen heel dankbaar, ik heb zeer genoten. Ik vond het een enerverende, energiegevende, plezierige, gezellige bijeenkomst. En als leuke bijkomstige extra, ook nog leuk met de Poken gespeeld, dus een flink aantal van de aanwezigen in mijn digitale visitekaartjesmap opgenomen. Wat een prima avond.
Bij deze dan maar, ik voel me dansend, ik ben al die aardige, delende deskundigen heel dankbaar, ik heb zeer genoten. Ik vond het een enerverende, energiegevende, plezierige, gezellige bijeenkomst. En als leuke bijkomstige extra, ook nog leuk met de Poken gespeeld, dus een flink aantal van de aanwezigen in mijn digitale visitekaartjesmap opgenomen. Wat een prima avond.
donderdag 29 januari 2009
Mijn arme verwaarloosde weblog. Teachmeetnl.
Dit is een van de in de ogen van sommige kritische lezers en volgers van weblogs, een verwaarloosde weblog. Vandaag zag ik dat 11 januari de laatste keer was dat ik hier was. Vaak denk ik eraan dat het hebben van een weblog ook betekent dat ik het zou moeten bijhouden, maar blijkbaar hebben andere zaken prioriteit. Zaken zoals het schrijven van onderwijs voor collega's waar ik voor in dienst ben voor de weinige uren die ik nog werk en kan werken (grotendeels in de WAO). Maar ook, bij blijven met betrekking tot wat er aan boeiends en voor mij belangrijks en leerzaams gezegd wordt op Twitter en proberen bij te blijven met het lezen van mijn feeds in mijn Google Reader.
Intussen gebeurt er dan ook nog van alles wat tijd, energie, aandacht vraagt. Het overleg over hoe we het project Homo Zappiens willen en moeten afsluiten. Voldoen aan de plotseling toegenomen aanvragen voor de workshop Persoonlijk Ontwikkel Plan, POP dus. Maar ook het zelf moeten voldoen aan de vraag van mijn tamelijk nieuwe manager omtrent mijn eigen persoonlijke POP, nadenken en schrijven dus. En intussen vaststellen, dus inrichten met websites waar de deelnemers iets aan hebben, van de aangeboden workshop Web 2.0 op vraag van een van de instituten van mijn Hogeschool.
En vooral, al dagen lang in mijn hoofd, mijn 7 minuten op @Teachmeetnl (en dat dan wel weer tegelijkertijd met een minstens zo belangrijke, helemaal privé-zoektocht naar "er zijn" voor mijn trieste heel jonge zusje met een groot levensprobleem).
Het is wonderlijk om te ervaren dat dit mij na zo'n lange carrière in het onderwijs, na het geleverd hebben van zoveel echte grote bijdragen aan congressen nationaal en internationaal, een bijna griezelige angst bezorgt. Mijn wereld bestond uit deskundigheid op het gebied van zorg en vooral zorg voor mensen met een chronisch gezondheidprobleem (een categorie patiënten waar ik zelf zoals dat bij toeval soms gaat, al vele jaren onderdeel van uit maak).
Maar mijn nieuwe wereld bestaat uit scholing ontwikkelen voor collega's in mijn Hogeschool (Rotterdam) op het gebied van Internet, www, web 2.0, connectivisme, netwerkleren enzovoort. Dat is leuk, dat is een uitdagende klus, daar heb ik nog veel in te leren hoewel ik intussen ook al wel heel erg veel geleerd heb.
Het is voor mij wel bijzonder om te ervaren dat anderen daar heel veel beter en verder in zijn en dat ik nu vooral de lerende ben en niet de teachende. Na dagen er over denken, heb ik vanavond de presentatie van 7 minuten samen gesteld. Als ik me dan realiseer dat ik bijdragen leverde op internationale congressen over zorg in het Engels van een half uur of drie kwartier voor een paar honderd aanwezigen in de zaal zonder daar ook maar enige spanning van te hebben en ik zoek nu zo'n lange tijd (ben echt uren bezig geweest met vaststellen hoe het er dan uit zou moeten zien en ben uiteindelijk nog steeds aan het twijfelen) naar hoe ik 7 minuten zo kan vullen dat de ongeveer 60 aanwezigen het misschien toch enigszins leuk, boeiend, interessant vinden , dan moet ik eigenlijk toch ook wel lachen om hoe dingen kunnen gaan in een mensenleven.
En ik schrijf dit dan toch maar op om te laten zien hoe een zeker welwillende docent met heel veel deskundigheid op zowel inhoudelijk als didactisch gebied, uiteindelijk in de zorgen terecht kan komen als het gaat om het toepassen, en daarover iets vertellen, van al die nieuwe ontwikkelingen en mogelijkheden die zich voor het moderniseren en attractief maken van onderwijs, aan bieden. Ook op Twitter heb ik laten zien dat ik het leuk vind en tegelijkertijd griezelig, hier leg ik dat nu iets meer uit. Voor al die mensen die voorlopen op de troepen, wees je vooral bewust van wat werken met het aanbod in een nieuwe (virtuele - web) wereld, een nieuwe didactiek, aan zoektocht en onzekerheid kan opleveren, zelfs aan de meest welwillende leraren en docenten (vaak ouderen) in dit prachtige vak. Ik ben, dus ik besta, ik denk, dus ik besta, ik lees dus ik besta.
Maar,....... wie ben ik in deze dagen van snelle ontwikkelingen, wie ben ik of zou ik zijn als ik mijn dagelijkse hoeveelheid kennis moet overdragen op toekomstige verpleegkundigen, wie ben ik om te durven aanvaarden dat al die studenten een eigen weg zullen vinden om bij voorbeeld de zorg op hoog niveau op zich te nemen en dus in het kiezen van een eigen, deels virtuele en web 2.0 weg, zich zo zullen ontwikkelen dat ze echt voor mij kunnen zorgen als ik zeker (want dat brengt mijn daily live nou eenmaal met zich mee) straks weer opnieuw aan hun zorg ben overgeleverd? Want dat is toch waar het uiteindelijk in beroepsonderwijs over gaat. Hoe goed, hoe sterk, hoe emotioneel betrokken, hoe warm, zijn de nieuwe beroepsbeoefenaren in dit (mijn oorspronkelijke) bijzonder moeilijke en ook zo mooie beroep, met of zonder Del.icio.us,You Tube, LinkedIn, MySpace, Hyves, Facebook, iPhone, Flick'r enzovoort.
En ook dat is bijzonder, weten dat ik als patiënt zeker met ze te maken zal hebben en ook weten dat ik ze niet meer direct zelf zal opleiden. En het gaat natuurlijk ook helemaal niet alleen over deze beroepsgroep (en zeker niet over mij!!). Dit is toevallig mijn deskundigheid, maar vooral mijn metafoor. En mijn verhaal is zonder veel moeite om te zetten naar andere, vooral zorg- en sociaal gerichte opleidingen. En misschien is het ontdekken van leren en een weg vinden in je eigen bestaan, niet eens zoveel anders in die niet zogenaamd sociale, maar meer commerciële opleidingen. Anderen mogen en zullen daar vooral van getuigen als het gaat om het toepassen van wat we op dit moment nog mogelijkheden van web 2.0 noemen.
Intussen gebeurt er dan ook nog van alles wat tijd, energie, aandacht vraagt. Het overleg over hoe we het project Homo Zappiens willen en moeten afsluiten. Voldoen aan de plotseling toegenomen aanvragen voor de workshop Persoonlijk Ontwikkel Plan, POP dus. Maar ook het zelf moeten voldoen aan de vraag van mijn tamelijk nieuwe manager omtrent mijn eigen persoonlijke POP, nadenken en schrijven dus. En intussen vaststellen, dus inrichten met websites waar de deelnemers iets aan hebben, van de aangeboden workshop Web 2.0 op vraag van een van de instituten van mijn Hogeschool.
En vooral, al dagen lang in mijn hoofd, mijn 7 minuten op @Teachmeetnl (en dat dan wel weer tegelijkertijd met een minstens zo belangrijke, helemaal privé-zoektocht naar "er zijn" voor mijn trieste heel jonge zusje met een groot levensprobleem).
Het is wonderlijk om te ervaren dat dit mij na zo'n lange carrière in het onderwijs, na het geleverd hebben van zoveel echte grote bijdragen aan congressen nationaal en internationaal, een bijna griezelige angst bezorgt. Mijn wereld bestond uit deskundigheid op het gebied van zorg en vooral zorg voor mensen met een chronisch gezondheidprobleem (een categorie patiënten waar ik zelf zoals dat bij toeval soms gaat, al vele jaren onderdeel van uit maak).
Maar mijn nieuwe wereld bestaat uit scholing ontwikkelen voor collega's in mijn Hogeschool (Rotterdam) op het gebied van Internet, www, web 2.0, connectivisme, netwerkleren enzovoort. Dat is leuk, dat is een uitdagende klus, daar heb ik nog veel in te leren hoewel ik intussen ook al wel heel erg veel geleerd heb.
Het is voor mij wel bijzonder om te ervaren dat anderen daar heel veel beter en verder in zijn en dat ik nu vooral de lerende ben en niet de teachende. Na dagen er over denken, heb ik vanavond de presentatie van 7 minuten samen gesteld. Als ik me dan realiseer dat ik bijdragen leverde op internationale congressen over zorg in het Engels van een half uur of drie kwartier voor een paar honderd aanwezigen in de zaal zonder daar ook maar enige spanning van te hebben en ik zoek nu zo'n lange tijd (ben echt uren bezig geweest met vaststellen hoe het er dan uit zou moeten zien en ben uiteindelijk nog steeds aan het twijfelen) naar hoe ik 7 minuten zo kan vullen dat de ongeveer 60 aanwezigen het misschien toch enigszins leuk, boeiend, interessant vinden , dan moet ik eigenlijk toch ook wel lachen om hoe dingen kunnen gaan in een mensenleven.
En ik schrijf dit dan toch maar op om te laten zien hoe een zeker welwillende docent met heel veel deskundigheid op zowel inhoudelijk als didactisch gebied, uiteindelijk in de zorgen terecht kan komen als het gaat om het toepassen, en daarover iets vertellen, van al die nieuwe ontwikkelingen en mogelijkheden die zich voor het moderniseren en attractief maken van onderwijs, aan bieden. Ook op Twitter heb ik laten zien dat ik het leuk vind en tegelijkertijd griezelig, hier leg ik dat nu iets meer uit. Voor al die mensen die voorlopen op de troepen, wees je vooral bewust van wat werken met het aanbod in een nieuwe (virtuele - web) wereld, een nieuwe didactiek, aan zoektocht en onzekerheid kan opleveren, zelfs aan de meest welwillende leraren en docenten (vaak ouderen) in dit prachtige vak. Ik ben, dus ik besta, ik denk, dus ik besta, ik lees dus ik besta.
Maar,....... wie ben ik in deze dagen van snelle ontwikkelingen, wie ben ik of zou ik zijn als ik mijn dagelijkse hoeveelheid kennis moet overdragen op toekomstige verpleegkundigen, wie ben ik om te durven aanvaarden dat al die studenten een eigen weg zullen vinden om bij voorbeeld de zorg op hoog niveau op zich te nemen en dus in het kiezen van een eigen, deels virtuele en web 2.0 weg, zich zo zullen ontwikkelen dat ze echt voor mij kunnen zorgen als ik zeker (want dat brengt mijn daily live nou eenmaal met zich mee) straks weer opnieuw aan hun zorg ben overgeleverd? Want dat is toch waar het uiteindelijk in beroepsonderwijs over gaat. Hoe goed, hoe sterk, hoe emotioneel betrokken, hoe warm, zijn de nieuwe beroepsbeoefenaren in dit (mijn oorspronkelijke) bijzonder moeilijke en ook zo mooie beroep, met of zonder Del.icio.us,You Tube, LinkedIn, MySpace, Hyves, Facebook, iPhone, Flick'r enzovoort.
En ook dat is bijzonder, weten dat ik als patiënt zeker met ze te maken zal hebben en ook weten dat ik ze niet meer direct zelf zal opleiden. En het gaat natuurlijk ook helemaal niet alleen over deze beroepsgroep (en zeker niet over mij!!). Dit is toevallig mijn deskundigheid, maar vooral mijn metafoor. En mijn verhaal is zonder veel moeite om te zetten naar andere, vooral zorg- en sociaal gerichte opleidingen. En misschien is het ontdekken van leren en een weg vinden in je eigen bestaan, niet eens zoveel anders in die niet zogenaamd sociale, maar meer commerciële opleidingen. Anderen mogen en zullen daar vooral van getuigen als het gaat om het toepassen van wat we op dit moment nog mogelijkheden van web 2.0 noemen.
zondag 11 januari 2009
Na een week werken in 2009
1 week werken achter de rug en ook al weer een druk weekend bijna voorbij. De eerste werkdag stond vooral in het teken van uitleg over hoe een flinke verandering in beleid plaats gaat vinden op de afdeling waar ik als gedetacheerde docent werkzaam ben. Mijn inspanningen zijn gericht op professionaliseren van het personeel op de HR en dit valt onder P&O-werk. Een ander memorabel moment was een overleg over hoe deelnemers aan het project Hzap08 (Homo Zappiens) graag verder zouden willen met dit gebied van professionalisering als straks per 1 maart het project is afgerond. Wat kan het toch ingewikkeld zijn om in een zo'n grote organisatie als de hogeschool, een toegankelijke weg te vinden om iets overeind te houden en zelfs verder te ontwikkelen zonder terecht te komen in de vele fuiken van de bureaucratie. Maar......, enthousiasme en wil zijn dan wel belangrijke medestanders om iets te bereiken. Nog niet helemaal duidelijk is hoe het allemaal moet, maar het begin is er!
Verder heb ik deze week een Poken gekocht en (eindelijk) een TomTom! Over de Poken hebben vele andere ook al iets gezegd in hun blog. Toch wil ik hier nog wel verwijzen naar de site waar uitleg te vinden is http://www.doyoupoken.com/PokenWeb/public/register_later.jsf .
Het is een dingetje waarin je gegevens op slaat van andere Pokengebruikers als een digitaal visitekaartje. Maar je kunt er alleen van profiteren als je elkaar in het echte leven tegen komt, want de Poken moeten tegen elkaar aangehouden worden om de data uit te wisselen. Eigenlijk vind ik dit ook wel heel leuk, maar...., dan moet je die mensen waarvan je gegevens zou willen hebben wel ergens ontmoeten! Op 29 jan. ga ik een korte presentatie houden over ons project Homo Zappiens op http://teachmeetnl.pbwiki.com/TeachMeetNL09_NOT en daar zullen wel wat mensen zijn met een Poken. Dan kan ik het dingetje een beetje vullen want nu ben ik alleen gelieerd aan degene waar ik de Poken bij heb gekocht, Ayman van Bregt, http://www.vanbregt.nl/blog/2008/12/29/netwerken-offline-en-tegelijkertijd-online/ , die overigens ook op de HR werkt en via de interne mail te bereiken is voor de lezers van de eigen werkplek.
Een andere leuke bezigheid in het kader van Hzap08 en alles wat met mijn webinteresse te maken heeft, is dat ik deelneem aan een groep op Flickr waarbij ik ben aangegaan om 365 dagen, iedere dag dus, een foto te plaatsen http://www.flickr.com/groups/366photos/. Als je mijn foto's daar niet ziet, er doen erg veel mensen mee!!, kun je me geloof ik vinden op http://www.flickr.com/photos/27541164@N06/ . Ik maak al mijn foto's met mijn iPhone en voel me daarmee aardig 'bij' op het gebied van being digital connected :).
Over de TomTom hoef ik verder niets te zeggen, die heeft gewoon iedereen al en daar ben ik de laatste koper van in dit land :-).
Verder heb ik deze week een Poken gekocht en (eindelijk) een TomTom! Over de Poken hebben vele andere ook al iets gezegd in hun blog. Toch wil ik hier nog wel verwijzen naar de site waar uitleg te vinden is http://www.doyoupoken.com/PokenWeb/public/register_later.jsf .
Het is een dingetje waarin je gegevens op slaat van andere Pokengebruikers als een digitaal visitekaartje. Maar je kunt er alleen van profiteren als je elkaar in het echte leven tegen komt, want de Poken moeten tegen elkaar aangehouden worden om de data uit te wisselen. Eigenlijk vind ik dit ook wel heel leuk, maar...., dan moet je die mensen waarvan je gegevens zou willen hebben wel ergens ontmoeten! Op 29 jan. ga ik een korte presentatie houden over ons project Homo Zappiens op http://teachmeetnl.pbwiki.com/TeachMeetNL09_NOT en daar zullen wel wat mensen zijn met een Poken. Dan kan ik het dingetje een beetje vullen want nu ben ik alleen gelieerd aan degene waar ik de Poken bij heb gekocht, Ayman van Bregt, http://www.vanbregt.nl/blog/2008/12/29/netwerken-offline-en-tegelijkertijd-online/ , die overigens ook op de HR werkt en via de interne mail te bereiken is voor de lezers van de eigen werkplek.
Een andere leuke bezigheid in het kader van Hzap08 en alles wat met mijn webinteresse te maken heeft, is dat ik deelneem aan een groep op Flickr waarbij ik ben aangegaan om 365 dagen, iedere dag dus, een foto te plaatsen http://www.flickr.com/groups/366photos/. Als je mijn foto's daar niet ziet, er doen erg veel mensen mee!!, kun je me geloof ik vinden op http://www.flickr.com/photos/27541164@N06/ . Ik maak al mijn foto's met mijn iPhone en voel me daarmee aardig 'bij' op het gebied van being digital connected :).
Over de TomTom hoef ik verder niets te zeggen, die heeft gewoon iedereen al en daar ben ik de laatste koper van in dit land :-).
zondag 4 januari 2009
Kerstvakantie.
Dit was mijn 33ste onderwijskerstvakantie. De eerste kleine 20 jaar werkte ik 50 a 60 uur per week (met groot plezier hoor!), daarna langzaamaan teruggebracht tot 45, zodat je in vakanties niet hoefde werken (:-)). Inmiddels was staan en tassen dragen vrijwel onmogelijk geworden, dus verder met stastoel voor in de klas en collegezaal en rollator voor gesprekjes op de gang en het dragen van mijn tas. Zo'n 5 jaar zo doorgegaan. Weliswaar was het enige wat ik deed werken. Geen energie meer voor sociale contacten, uitgaan, eten koken enzovoort. Nu al weer een aantal jaren werk ik na een stapsgewijze afbouw nog maar 12 uur in de week en verder zorgt de WAO voor een prima evenwicht. En in al die jaren heb ik altijd ook in vakantieperioden gewerkt. Ik heb werk en ander dagelijks leven nooit hard onderscheiden en heb het nooit een probleem gevonden dat het werk niet stopte als de vakantie begon. Maar ook al die jaren zijn mijn voornemens om in de kerstvakantie klussen te doen die echt nodig waren, niet uitgekomen. Ook dit jaar ben ik er weer in geslaagd mijn voorgenomen werk NIET te doen. Maar, nu ik maar deels hoef te werken, heb ik wel weer een heerlijk sociaal leven. Ik kook (graag en goed), ik doe wijn als hobby, ik zie wat de kinderen in theater en op TV doen, en ik heb sinds april 2008 een nieuwe dimensie aan mijn leven toegevoegd door in het project Homo Zappiens te stappen en daarmee bloggen, Twitter, Jaiku enzovoort enzovoort te ontdekken. Deze vakantie ben ik dus eigenlijk wel heel veel bezig geweest met werkgerelateerde dingen die met internet, web 2.0, social media, e-learning enzovoort te maken hebben. Ik heb, echt!, mijn vele feeds bijgehouden, heb denk ik toch vrijwel dagelijks wel iets op Twitter gezet, heb door anderen aanbevolen stukken gelezen, maar heb NIET de stukken geschreven die ik moest, en nu dus alsnog moet, schrijven voor mijn werk. Dat geeft helemaal niet, want dat kan natuurlijk volgende week ook nog. En werken onder druk kan ik nog steeds wel gelukkig. En als je weektaak zo klein geworden is, is de hoeveelheid werk natuurlijk ook navenant goed te overzien. Vanaf morgen dus weer business as usual. Vakantie voorbij. Met plezier weer gaan doen wat van me verwacht wordt.
Oh ja, waar ik deze kerstvakantie ook voor heb gebruikt: leuke zoektochten naar wat de iPhone kan, apps toegevoegd, soms zinvol, soms puur voor de lol zoals iLava en iSteam, de Wine Guide, Wine & Dine, Drinks Free, BigOven. En zo komen werk en ander dagelijks leven dus mooi bij elkaar. Zonder Homo Zappiens was ik niet aan zoiets als een iPhone begonnen! En voor het eerst in mijn leven ben ik gaan fotograferen en blijk ik dat ook nog redelijk te kunnen zelfs. En nu doe ik mee aan 365photos, iedere dag 1 foto maken en deze opslaan in de Flickrgroup 365photos http://www.flickr.com/groups/366photos/.
Het leven is (ondanks alle narigheid in de wereld en trieste dingen in het eigen kleine bestaantje) leuk. Hoop in dit jaar weer vooral te genieten van wat op mijn pad komt.
Oh ja, waar ik deze kerstvakantie ook voor heb gebruikt: leuke zoektochten naar wat de iPhone kan, apps toegevoegd, soms zinvol, soms puur voor de lol zoals iLava en iSteam, de Wine Guide, Wine & Dine, Drinks Free, BigOven. En zo komen werk en ander dagelijks leven dus mooi bij elkaar. Zonder Homo Zappiens was ik niet aan zoiets als een iPhone begonnen! En voor het eerst in mijn leven ben ik gaan fotograferen en blijk ik dat ook nog redelijk te kunnen zelfs. En nu doe ik mee aan 365photos, iedere dag 1 foto maken en deze opslaan in de Flickrgroup 365photos http://www.flickr.com/groups/366photos/.
Het leven is (ondanks alle narigheid in de wereld en trieste dingen in het eigen kleine bestaantje) leuk. Hoop in dit jaar weer vooral te genieten van wat op mijn pad komt.
dinsdag 23 december 2008
Fijne kerstdagen en een goed 2009
Mijn huis ruikt heerlijk naar de cake die ik aan het bakken ben. Moet nog even naar de winkel voor een paar boodschappen. Morgen kerstavonddiner met de kinderen. Afgelopen jaar heb ik ontzettend veel geleerd over leren en de digitale wereld. Door het volgen van de online-cursus Connectivism and Connective Knowledge ben ik verbonden geraakt met vele mensen over de hele wereld die ook bezig zijn met zoeken naar wat het Internet, web 2.0, web 3.0 ons kunnen en zullen brengen en hoe alles uiteindelijk een plaats moet krijgen in onderwijs en leren van de toekomst. Door die zelfde cursus, maar vooral ook door mijn deelname aan het Homo Zappiens traject op mijn Hogeschool, ben ik ook verbonden geraakt met vele deskundige mensen in eigen land die zich bezig houden met deze onderwerpen. Ik heb er zeer van genoten en geniet er nog steeds van. Op dit moment heb ik niet de moed om echt in te gaan op wat ik nou eigenlijk geleerd heb, wat ik kan, niet kan, waar ik vooral aan moet verder werken. Eerst uitrusten van (voor mijn doen veel TE) hard werken, daarna komt er vast een dag dat ik wat dieper op een en ander kan en zal ingaan.
Voor nu: ik wens alle lezers heel fijne kerstdagen en een heel goed nieuwjaar en hoop met velen een leuke cyberspacerelatie te kunnen blijven onderhouden.
Voor nu: ik wens alle lezers heel fijne kerstdagen en een heel goed nieuwjaar en hoop met velen een leuke cyberspacerelatie te kunnen blijven onderhouden.
vrijdag 12 december 2008
Wat jammer nou toch, reactie op blog van Willem Karssenberg
http://www.karssenberg.nl/weblog/2008/12/plaatsvervangende-schaamte-en-excuses.html
Willem Karssenberg, enthousiast docent en uitdrager van nieuwe mogelijkheden van Internet en het web voor het verbeteren van leren, heeft in Twitter gemeld dat hij deze blog had geschreven.
Ik was pas laat thuis en heb toen de volgende reacties daar neergezet.
"Ik was er even niet, ben net binnen. Ernstig hoor! De manier waarop met dit soort vragen in onderwijs wordt omgegaan, stuitend.
Ik denk niet dat je je mond moet houden. Weet niet of zo'n blog goed werkt maar als je andersoortige ondersteuning wenst, ik ben van harte bereid meer te doen dan te twitteren over zo'n soort gebeurtenis. Misschien werkt het uiteindelijk tegen je, maar niets doen is zeker geen optie in dit geval. Laat ze in ieder geval uitleggen wat er dan zo storend is!!!!"
Later in de nacht besloot ik er een kleine bijdrage over te schrijven op het eigen weblog, maar eerst rusten.
Misschien heeft het nu voor Willem al niet zo veel zin meer, maar ik doe het toch omdat ik denk dat het toch eigenlijk schandalig is dat onderwijsgevenden op deze manier geschoffeerd worden door meerderen zonder een behoorlijk overleg, zonder eerst eens na te gaan wat consequenties zijn en kunnen zijn van zo'n korte termijn besluit, zonder, lijkt het, na te denken over het belang van nagaan wat de nieuwe leerling of student nodig heeft om met plezier met leren bezig te zijn. Ik werk op het moment vooral in een Learning Community aan onderzoeken en opzetten van scholing voor docenten gericht op het toepassen van wat we noemen web 2.0 mogelijkheden. Als wat in het instituut van Willen is gebeurd zomaar kan, kan ik beter stoppen met mijn werk, want dan zullen andere mogelijkheden als het gebruiken van wiki, ning enzovoort ook wel storend zijn voor het werk. Wiens werkzaamheden gaat het over op die school?? Waren scholen niet ooit bedoeld als leerplaats? Is de school er voor de leerlingen en dus docenten of voor al die andere werkers die ONDERSTEUNEND hun werk doen om leren mogelijk, aantrekkelijk, leuk, zinvol te maken? Al met al, ik blijf maar bij het woord stuitend, hoewel ik normaal gesproken geen neigingen heb om erg te keer te gaan. Ik wens Willem en zijn school veel wijsheid toe en hoop dat door de vele reacties men zich opnieuw gaat bezinnen op dit besluit. Ook hoop ik dat het gebeuren gaat doordringen op alle niveaus die met onderwijs te maken hebben zodat er echt iets kan en gaat veranderen op ICT gebied.
Willem Karssenberg, enthousiast docent en uitdrager van nieuwe mogelijkheden van Internet en het web voor het verbeteren van leren, heeft in Twitter gemeld dat hij deze blog had geschreven.
Ik was pas laat thuis en heb toen de volgende reacties daar neergezet.
"Ik was er even niet, ben net binnen. Ernstig hoor! De manier waarop met dit soort vragen in onderwijs wordt omgegaan, stuitend.
Ik denk niet dat je je mond moet houden. Weet niet of zo'n blog goed werkt maar als je andersoortige ondersteuning wenst, ik ben van harte bereid meer te doen dan te twitteren over zo'n soort gebeurtenis. Misschien werkt het uiteindelijk tegen je, maar niets doen is zeker geen optie in dit geval. Laat ze in ieder geval uitleggen wat er dan zo storend is!!!!"
Later in de nacht besloot ik er een kleine bijdrage over te schrijven op het eigen weblog, maar eerst rusten.
Misschien heeft het nu voor Willem al niet zo veel zin meer, maar ik doe het toch omdat ik denk dat het toch eigenlijk schandalig is dat onderwijsgevenden op deze manier geschoffeerd worden door meerderen zonder een behoorlijk overleg, zonder eerst eens na te gaan wat consequenties zijn en kunnen zijn van zo'n korte termijn besluit, zonder, lijkt het, na te denken over het belang van nagaan wat de nieuwe leerling of student nodig heeft om met plezier met leren bezig te zijn. Ik werk op het moment vooral in een Learning Community aan onderzoeken en opzetten van scholing voor docenten gericht op het toepassen van wat we noemen web 2.0 mogelijkheden. Als wat in het instituut van Willen is gebeurd zomaar kan, kan ik beter stoppen met mijn werk, want dan zullen andere mogelijkheden als het gebruiken van wiki, ning enzovoort ook wel storend zijn voor het werk. Wiens werkzaamheden gaat het over op die school?? Waren scholen niet ooit bedoeld als leerplaats? Is de school er voor de leerlingen en dus docenten of voor al die andere werkers die ONDERSTEUNEND hun werk doen om leren mogelijk, aantrekkelijk, leuk, zinvol te maken? Al met al, ik blijf maar bij het woord stuitend, hoewel ik normaal gesproken geen neigingen heb om erg te keer te gaan. Ik wens Willem en zijn school veel wijsheid toe en hoop dat door de vele reacties men zich opnieuw gaat bezinnen op dit besluit. Ook hoop ik dat het gebeuren gaat doordringen op alle niveaus die met onderwijs te maken hebben zodat er echt iets kan en gaat veranderen op ICT gebied.
dinsdag 25 november 2008
Twitteren en andere leuke dingen op internet.
Ik Twitter http://twitter.com/siavogel. Daarover heb ik iets gezegd in de vorige post in relatie tot de SURFonderwijsdagen 2008. Gisteren had ik de volgende tekst getweet:
Heb van 11 door mij gevolgde Twitteraars afscheid genomen. Sommigen omdat ze nooit iets zeggen, anderen omdat ze mij niets zeggen. Wel raar.
Heeft vooral iets te maken met het begin van het Twitteren en de onzekerheid wat er mee te doen, wie te volgen en waarom.
Inmiddels zekerder wat het voor mij is. Deels werk-gerelateerd, deels nieuwsgierig naar mensen, deels verbazing dat zij ook mij volgen :-)
http://twitter.com/marceldeleeuwe
En..wat is het voor jou? Welke waarde of positieve/negatieve dingen heeft Twitter? Ik ben benieuwd!
En dat meer wil ik er nu hier over proberen te zeggen.
Ook gisteren las ik een berichtje van http://twitter.com/courosa Ed. Tech Professor at the Faculty of Education, University of Regina waarmee ik in Twitter ben gelieerd in verband met de door mij gevolgde cursus Connectivism and Connective Knowledge, eerder over geblogd. Ik las in dat bericht dat er over 10 minuten een directe radiouitzending was waarin collega's van hem werden geinterviewd over hoe educatie, leren, onderwijzen, zouden moeten cq kunnen veranderen om de mogelijkheden van het Internet, web 2.0, meer toegang te verlenen en leerlingen en studenten beter tegemoet te treden in deze nieuwe tijd. Een directe link naar de zender was natuurlijk bijgeleverd. Ook waren er een telefoonnummer en emailadres om te reageren. Bellen naar Canada in het Engels vond ik iets te ingewikkeld, maar daar was ik dan toch ineens bezig met meedenken en discussieren met een paar onderwijsmensen aan de andere kant van de wereld over iets wat mij zeer aan het hart gaat. Ook waren er andere mensen die via het Twitteren meededen waarvan sommigen vervolgens weer door mij aan de door mij te volgen mensen zijn toegevoegd. Dus weer meer mensen die met onderwijs en technologie bezig zijn waar ik van kan leren.
Ik was begonnen met Twitter onder de naam vogeltjes. Wist toen niet dat het goed was om gewoon mijn eigen echte naam te gebruiken. In de loop van de tijd ben ik dat steeds vervelender gaan vinden. En vandaag, zomaar uit het niets las ik in een bericht van ttp://twitter.com/alper dat het mogelijk is je twitternaam te veranderen. En dat heb ik toen gelijk gedaan, nu dus gewoon siavogel zoals boven genoemd.
Maar...., ik ben nog steeds te weinig thuis in alle ins en outs van dit soort dingen om alle gevolgen te overzien en ontdekte dat ik nu niet meer bereikbaar was vanaf mijn weblogs omdat daar het site-adres van vogeltjes stond. En ik ben dan nog te onhandig om te doorzien wat ik moet doen om op alle sites waar dit zich afspeelt het probleem op te lossen.
"I changed my Twittername, did not like @vogeltjes; now I use my real name @siavogel", was wat ik in Twitter heb gezet. En: "Veranderen van Twitternaam had toch iets meer consequenties als ik aan had gedacht. Maar ik laat het nu wel zo. Wijzigen bij blogs zie wel." En: "@vogeltjes bestaat dus niet meer. Die link werkt niet meer. En ik weet niet goed hoe ik dat overal moet veranderen, maar komt wel."
En dan gaat http://twitter.com/annejan88 mij voorzien van hulp:
"@siavogel je kunt toch in je instellingen opgeven dat je van dat oude account kwam? Dan kun je ze koppelen. Dus dan zie je ook @vogeltjes tw"
En mijn reactie daar dan weer op:
"Dat is het leuke AnneJan. Dat is nou precies het probleem met die late netbereikers, niets is vanzelfsprekend. Maar ik ontdek!"
En: "Ws begrijp ik zelfs niet echt goed wat je zegt. Maar bedankt! Vind het heel erg leuk dat Twitter zo werkt als sociale hulpplek!".
Intussen hebben dan ook nog weer andere mensen gereageerd op de verandering en dat ze me wel nog konden bereiken dus.
Dit is de weergave van maar 3 zaken die ik op Twitter tegenkwam in 2 dagen: mijn stoppen met volgen van een paar mensen en de reactie daarop, mijn meedoen met een radiodiscussie in Canada en mijn verandering van Twitternaam. Zo is er veel te doen.
Voordelen:
Er is heel veel te leren en er zijn heel veel mensen bereid om te delen wat zij weten.
Er zijn heel veel mensen met een goed, mij aansprekend, gevoel voor humor en ik schiet regelmatig in de lach bij berichtjes.
Er zijn wat mensen vooral uit de Engelstalige wereld die steeds laten merken dat ze graag contact willen houden ook als na deze week de cursus CCK08 klaar is en dat voelt fijn.
Er zijn mensen waar ik geen verbondenheid mee voel omdat zij mij niet volgen of omdat zij andere keuzes maken, dan merk ik het toch goed te vinden hen te blijven volgen omdat ik iets denk te hebben aan wat zij melden; dat geldt voor zowel Nederlandse als Engelstalige mensen die ik volg.
Soms ben ik ineens verbaasd als ik via Twitter iemands weblog bezoek te zien hoe jong iemand is. En dan is het voor mij leuk, een goed gevoel, te weten dat via Twitter leeftijd misschien niet van groot belang is.
Ik heb zo-wie-zo via Twitter veel weblogs gevonden van mensen waar ik graag van lees wat ze bezighoudt en daar vervolgens de RSS van in mijn Google Reader geïmporteerd.
Voordelen: leerzaam, verbonden, grappig, sociaal, zeer grote uitbreiding netwerk.
Zijn er ook nadelen?
Eigenlijk is het enige nadeel wat ik echt kan bedenken dat het veel tijd kan kosten als je niet oppast. Het werkt een beetje verslavend om steeds te willen zien wat er gebeurt, terwijl het daar natuurlijk niet om gaat. Je kunt bij personen die je volgt altijd direct kijken waarover zij iets gezegd hebben en eventueel dan verder kijken bij degene waar dat voor bedoeld was. Het is dus beslist niet nodig om alles bij te houden.En een mogelijk ander nadeel kan zijn dat er teveel berichtjes zijn waar je van vind dat het nergens over gaat wat voor jou van belang is. En dan kun je dus uiteindelijk besluiten te doen waar dit verhaal mee begon, personen waar je dat van vind, niet meer volgen.
Heb van 11 door mij gevolgde Twitteraars afscheid genomen. Sommigen omdat ze nooit iets zeggen, anderen omdat ze mij niets zeggen. Wel raar.
Heeft vooral iets te maken met het begin van het Twitteren en de onzekerheid wat er mee te doen, wie te volgen en waarom.
Inmiddels zekerder wat het voor mij is. Deels werk-gerelateerd, deels nieuwsgierig naar mensen, deels verbazing dat zij ook mij volgen :-)
http://twitter.com/marceldeleeuwe
En..wat is het voor jou? Welke waarde of positieve/negatieve dingen heeft Twitter? Ik ben benieuwd!
deze reactie kwam van Marcel de Leeuwe.
mijn reactie daarop:
Er is veel meer over te zeggen, maar wat ik mss (misschien) nog wel het fijnste vind is regelmatig te (glim)lachen in een lastige tijd!!En dat meer wil ik er nu hier over proberen te zeggen.
Ook gisteren las ik een berichtje van http://twitter.com/courosa Ed. Tech Professor at the Faculty of Education, University of Regina waarmee ik in Twitter ben gelieerd in verband met de door mij gevolgde cursus Connectivism and Connective Knowledge, eerder over geblogd. Ik las in dat bericht dat er over 10 minuten een directe radiouitzending was waarin collega's van hem werden geinterviewd over hoe educatie, leren, onderwijzen, zouden moeten cq kunnen veranderen om de mogelijkheden van het Internet, web 2.0, meer toegang te verlenen en leerlingen en studenten beter tegemoet te treden in deze nieuwe tijd. Een directe link naar de zender was natuurlijk bijgeleverd. Ook waren er een telefoonnummer en emailadres om te reageren. Bellen naar Canada in het Engels vond ik iets te ingewikkeld, maar daar was ik dan toch ineens bezig met meedenken en discussieren met een paar onderwijsmensen aan de andere kant van de wereld over iets wat mij zeer aan het hart gaat. Ook waren er andere mensen die via het Twitteren meededen waarvan sommigen vervolgens weer door mij aan de door mij te volgen mensen zijn toegevoegd. Dus weer meer mensen die met onderwijs en technologie bezig zijn waar ik van kan leren.
Ik was begonnen met Twitter onder de naam vogeltjes. Wist toen niet dat het goed was om gewoon mijn eigen echte naam te gebruiken. In de loop van de tijd ben ik dat steeds vervelender gaan vinden. En vandaag, zomaar uit het niets las ik in een bericht van ttp://twitter.com/alper dat het mogelijk is je twitternaam te veranderen. En dat heb ik toen gelijk gedaan, nu dus gewoon siavogel zoals boven genoemd.
Maar...., ik ben nog steeds te weinig thuis in alle ins en outs van dit soort dingen om alle gevolgen te overzien en ontdekte dat ik nu niet meer bereikbaar was vanaf mijn weblogs omdat daar het site-adres van vogeltjes stond. En ik ben dan nog te onhandig om te doorzien wat ik moet doen om op alle sites waar dit zich afspeelt het probleem op te lossen.
"I changed my Twittername, did not like @vogeltjes; now I use my real name @siavogel", was wat ik in Twitter heb gezet. En: "Veranderen van Twitternaam had toch iets meer consequenties als ik aan had gedacht. Maar ik laat het nu wel zo. Wijzigen bij blogs zie wel." En: "@vogeltjes bestaat dus niet meer. Die link werkt niet meer. En ik weet niet goed hoe ik dat overal moet veranderen, maar komt wel."
En dan gaat http://twitter.com/annejan88 mij voorzien van hulp:
"@siavogel je kunt toch in je instellingen opgeven dat je van dat oude account kwam? Dan kun je ze koppelen. Dus dan zie je ook @vogeltjes tw"
En mijn reactie daar dan weer op:
"Dat is het leuke AnneJan. Dat is nou precies het probleem met die late netbereikers, niets is vanzelfsprekend. Maar ik ontdek!"
En: "Ws begrijp ik zelfs niet echt goed wat je zegt. Maar bedankt! Vind het heel erg leuk dat Twitter zo werkt als sociale hulpplek!".
Intussen hebben dan ook nog weer andere mensen gereageerd op de verandering en dat ze me wel nog konden bereiken dus.
Dit is de weergave van maar 3 zaken die ik op Twitter tegenkwam in 2 dagen: mijn stoppen met volgen van een paar mensen en de reactie daarop, mijn meedoen met een radiodiscussie in Canada en mijn verandering van Twitternaam. Zo is er veel te doen.
Voordelen:
Er is heel veel te leren en er zijn heel veel mensen bereid om te delen wat zij weten.
Er zijn heel veel mensen met een goed, mij aansprekend, gevoel voor humor en ik schiet regelmatig in de lach bij berichtjes.
Er zijn wat mensen vooral uit de Engelstalige wereld die steeds laten merken dat ze graag contact willen houden ook als na deze week de cursus CCK08 klaar is en dat voelt fijn.
Er zijn mensen waar ik geen verbondenheid mee voel omdat zij mij niet volgen of omdat zij andere keuzes maken, dan merk ik het toch goed te vinden hen te blijven volgen omdat ik iets denk te hebben aan wat zij melden; dat geldt voor zowel Nederlandse als Engelstalige mensen die ik volg.
Soms ben ik ineens verbaasd als ik via Twitter iemands weblog bezoek te zien hoe jong iemand is. En dan is het voor mij leuk, een goed gevoel, te weten dat via Twitter leeftijd misschien niet van groot belang is.
Ik heb zo-wie-zo via Twitter veel weblogs gevonden van mensen waar ik graag van lees wat ze bezighoudt en daar vervolgens de RSS van in mijn Google Reader geïmporteerd.
Voordelen: leerzaam, verbonden, grappig, sociaal, zeer grote uitbreiding netwerk.
Zijn er ook nadelen?
Eigenlijk is het enige nadeel wat ik echt kan bedenken dat het veel tijd kan kosten als je niet oppast. Het werkt een beetje verslavend om steeds te willen zien wat er gebeurt, terwijl het daar natuurlijk niet om gaat. Je kunt bij personen die je volgt altijd direct kijken waarover zij iets gezegd hebben en eventueel dan verder kijken bij degene waar dat voor bedoeld was. Het is dus beslist niet nodig om alles bij te houden.En een mogelijk ander nadeel kan zijn dat er teveel berichtjes zijn waar je van vind dat het nergens over gaat wat voor jou van belang is. En dan kun je dus uiteindelijk besluiten te doen waar dit verhaal mee begon, personen waar je dat van vind, niet meer volgen.
Al met al, is dit een antwoord op je vraag Marcel? Twitteren? Ik geniet er zeer van.
donderdag 13 november 2008
De SURF onderwijsdagen; #owd2008
Afgelopen dinsdag en woensdag was ik voor het eerst sinds jaren weer eens naar een groot congres. In Utrecht. In het Beatrixgebouw van de Jaarbeurs. Met een hotelovernachting in het NH Utrecht, een paar meter lopen vanaf de congresruimte. En o wat heb ik genoten. Mijn lichamelijke conditie is niet bijster goed, dus was het wel zeer vermoeiend, vandaar ook de keuze om niet heen en weer naar huis te rijden, maar mijn hoofd doet het goed en dat maakte alles goed. SURF = digitaal. Vanwege mijn werk in het project Homo Zappiens was de keuze voor juist dit congres voor de hand liggend. En ondanks mijn kleine aanstelling werd mij door mijn manager van harte toestemming gegeven om te gaan.
Op de eerste dag heb ik deelgenomen aan een preconferentie, Good Practices 2.0. Het ging over 2 onderwerpen, een Annotatietool en het gebruik van Wiki's. Met name het laatste onderwerp had mijn interesse. Nu eerst de url van de owd en van de slideshare owd. Hier vind je alle informatie van alle sessies en keynotes van het hele congres.
http://owd2008.surf.nl/owd2008/
en hier vrijwel alle powerpointpresentaties.
http://www.slideshare.net/owd2008
http://www.humedia.nl/
Op de eerste dag heb ik deelgenomen aan een preconferentie, Good Practices 2.0. Het ging over 2 onderwerpen, een Annotatietool en het gebruik van Wiki's. Met name het laatste onderwerp had mijn interesse. Nu eerst de url van de owd en van de slideshare owd. Hier vind je alle informatie van alle sessies en keynotes van het hele congres.
http://owd2008.surf.nl/owd2008/
en hier vrijwel alle powerpointpresentaties.
http://www.slideshare.net/owd2008
Sessie 1.
Op de eerste dag 's middags heb ik me vervoegd bij de sessie van de site Digitale Didaktiek. Ingegaan werd op het gebruik van ICT bij grote groepen en bij kleine groepen studenten. Leuke voorbeelden! Al heel veel jaren ken ik deze site, maar tot nu toe deed ik er weinig mee. Door naar deze presentatie te gaan denk ik me weer wat meer te hebben laten motiveren er gebruik van de maken en er in ieder geval steeds waar nuttig, naar te verwijzen.
http://www.digitaledidactiek.nl/
Deze zeer grote link leidt naar Elenna Dugundji. De lezing die ze hier geeft, is dezelfde als in deze sessie over internationale samenwerking bij een onderdeel van een masteropleiding. Wat ik hier vooral interessant vond was te zien hoe ook hier in Nederland zoiets gedaan wordt waar ik zelf mee bezig ben als student bij de online cursus Connectivism and Connective Knowledge (#cck08). Een boeiend proces. Waarom je het zou doen was een vraag, omdat sommige mensen onderwijs van deze kwaliteit wat maar voor weinig geinteresseerden wordt ontwikkeld, anders niet zouden kunnen volgen. Alle inspanningen hebben dus alleen maar zin als het gaat om iets wat niet in ieder land voldoende beschikbaar is, als het gaat om iets bijzonders waarvan de deskundigheid niet alom aanwezig is.
Sessie 3.
Ja leuk, over de iPhone! Sinds heel kort heb ik zo'n prachtige telefoon en -doet vrijwel alles wat je wilt-apparaat. Het leek me daarom goed om te zien hoe je iPhone en iPod Touch kan inzetten in onderwijs. Ik kon er eerlijk gezegd niet veel touw aan vast knopen. Het ging in ieder geval om informeel leren. Christian Glahn was de spreker. Meer kan ik er niet over zeggen. De man kan natuurlijk gegoogeld worden, maar over de sessie kan ik niets terug vinden op dit moment.
Op woensdag werd er begonnen met een mooie toespraak van Doekle Terpstra. Hier en daar voor de hand liggend, maar toch ook wel echt boeiende informatie en goed neergezet.
Sessie 4.
Daarna naar een bijeenkomst van Job Twisk van de school voor journalistiek. Hoe bleutooth, narrowcasting en een social network een hogeschool redt. Een uitdagende titel, een enerverende bijeenkomst. Bekijk zeker de slides van deze sessie. Alle aanwezigen worden uitgenodigd om eens langs te komen. Ik heb de projectleider van Homo Zappiens geadviseerd dit zeker te gaan doen met een aantal HZ-ers! Zeer de moeite waard denk ik.
http://www.humedia.nl/
Sessie 5.
Innovation and Control door dr. Gill Ferrel van JISC. Dit instituut kende ik door de cursus cck08 en daardoor heb ik me laten leiden voor deze keuze.
Deze sessie heb ik niet helemaal bijgewoond door het lastige lijf. Wat ik er van meegekregen heb is dat inrichting en leeromgeving van groot belang kunnen zijn voor het leren. Ze liet prachtige plaatjes zien en toonde aan dat een mooie omgeving respect toont voor de gebruiker waardoor de gebruiker meer respect zal vertonen voor de omgeving.
Sessie 6.
En uiteindelijk als klap op de vuurpijl de geweldige sessie van Wilfred Rubens met de uitdagende titel De niet-bestaande net-generatie en de impact op onderwijs. In deze sessie werd gebruik gemaakt van een aantal verschillende technieken, adobeconnect (ken ik niet, moet ik verder ontdekken), Ustream, ha, ken ik van cck08, iemand die opneemt met een kleine soort laptop, een backchannel / chatmogelijkheid ook voor mensen die niet in de ruimte aanwezig zijn, techniek die het eerst deels laat afweten en dan toch wel werkt. En dat alles in een overvolle ruimte met veel vrolijkheid, aandacht, plezier. Als leren toch altijd zo enerverend zou kunnen zijn. Geweldig. En dan ook nog inhoudelijk een heel goed onderbouwd verhaal waarin zichtbaar wordt gemaakt dat er dan misschien wel geen net-generatie is, maar dat het gebruik van vele ICT mogelijkheden toch zeer aan te bevelen is. Erg van genoten!
http://wilfredrubens.typepad.com/wilfred_rubens_weblog/2008/11/owd-2008-mijn-sessie.html
De eerste keynote op dinsdag na de preconferenties ging over 4 scenario's die zijn ontwikkeld met betrekking tot de toekomst van het onderwijs, kijkend naar 2020. Soms hele mooie filmpjes maar naar mijn idee erg zwakke "toneelstukjes" per scenario. De Supermarkt, De Beurs, De Luchthaven en Het Warenhuis zijn de metaforen voor de 4 scenario's. Er zijn wel mooie papieren krantjes bijgeleverd en natuurlijk kun je op de eerste link de inhoud vinden. De laatste keynote was niet veel aan. Algemeenheden, cliches, niets belangwekkends. Jammer.
Al met al waren het voor mij zware maar geweldige dagen. Wat ik nu aan het eind nog even moet zeggen is dat ik 2 dagen lang meegedaan heb met Twitteren over wat ik meemaakte. Ik had het me voorgenomen en heb het ook echt gedaan. Een experiment om zelf te werken met een nieuwe mogelijkheid van Web 2.0. Voor de mensen die niet weten wat Twitter is, je doet per keer een mededeling van maximaal 140 karakters en je deelt daarmee jouw informatie met iedereen die jou volgt op Twitter. In mijn geval zijn dat maar zo'n 70 mensen waarvan een deel mij pas is gaan volgen omdat ik Twitterde met de tag #owd2008. Door hier actief te zijn leerde ik een aantal andere Twitteraars ook face-to-face kennen wat mij een goed gevoel van erbij horen gaf. Een bijzondere ervaring moet ik zeggen. In een telefoongesprek na het congres vroeg de projectleider van Homo Zappiens, Ernst Phaff die mijn getwitter helemaal heeft gevolgd, of ik ook iets kan zeggen over of en hoe het gebruik maken van zo'n sociaal medium bijdraagt aan leren. Mijn antwoord is Ja, maar ik kom er in een volgende blogpost zeker een keer op terug.
maandag 27 oktober 2008
Een plezierige toekomst als docent.
Afgelopen week was het herfstvakantie. Ik heb mijn tijd vooral besteed aan uitrusten en het bezoeken van een paar heel oude mensen tussen 89 en 97. Ooit, in een heel ver verleden, was ik verpleegkundige en tot ruim 2 jaar geleden was mijn onderwijspraktijk gericht op studenten Verpleegkunde en dan de laatste jaren met name op Zorg voor mensen met chronische gezondheidsproblemen. Oud, zwak, ziek, het zijn begrippen waar ik goed mee kan omgaan en ik ben er regelmatig verbaasd over dat mensen het als zo onverwacht, of misschien zelfs wel als oneerlijk, ervaren dat er een eind komt aan gezondheid, gemakkelijk door het leven gaan, alles kunnen wat je zou willen. Nou ben ik zelf al heel lang geconfronteerd met beperkingen en dat scheelt misschien ook wel in begrip en acceptatie. Het is mij al wat eerder in het leven overkomen niet alles meer te kunnen wat ik zou willen dan deze tot voor kort nog geheel gezonde mensen, dus ik verwacht geen problemen als ik straks op m'n tachtigste niet meer zo goed mee kan :-). Maar, blijkbaar is het voor veel mensen moeilijk te overzien hoe ze met een toch vrijwel zeker aankomende lastige toekomst moeten omgaan.
Hetzelfde geldt denk ik voor het toch vrijwel zeker weten dat we als docenten niet heen kunnen om de ontwikkelingen in ICT, Internet, WWW, social learning enzovoort. Toch lijkt het er niet op dat veel mensen zich hiervan bewust zijn. Heel voorzichtig gebeurt er wel iets, dat is zeker waar, maar elke keer als ik mensen in het onderwijs spreek die niet betrokken zijn bij deze onderwerpen door aan een project, een werkgroep, een learning community of zoiets deel te nemen op dit moment, blijken ze er echt helemaal niet mee bezig te zijn en ook echt volledig niet op de hoogte te zijn van waar het over gaat. Nou is het ook wel moeilijk om betrokken te zijn omdat over het algemeen docenten het wel erg druk hebben en als er niet apart tijd voor gemaakt wordt in hun takenpakket, komen ze er dus niet toe. Door mijn huidige werk, docent bij de afdeling Personeelsontwikkeling, en door mijn deelname aan de Learning Community Homo Zappiens, ben ik bezig met ontwikkelen en uitvoeren van scholing op het gebied van toepassen van Web 2.0, gebruik maken van ontwikkelingen op het gebied van de digitale didactiek, maatwerk maken voor groepen docenten die geïnteresseerd zijn in de ontwikkelingen op dit gebied. Ik realiseer me dat het daardoor voor mij gemakkelijker is om met de nieuwe ontwikkelingen bezig te zijn. Bovendien werk ik maar een deel van de week en ben ik verder in de WAO en ben op de leeftijd dat er geen kinderen meer om veel aandacht vragen. Dat geeft meer mogelijkheden om me te concentreren op iets nieuws als toen ik nog een fulltimebaan en een gezin had om bij te houden. Ik kan me dus altijd weer heel goed voorstellen dat ontwikkelingen langzaam verlopen. Ik ben nu wel hard aan het nadenken over hoe men, ik dus, toch al deze hardwerkende, welwillende maar niet genoeg wetende docenten op weg kan helpen om die vrijwel zeker komende toekomst tegemoet te kunnen treden met plezier. Ik lees, studeer, ga in november naar de SURF onderwijsdagen 08, verzamel belangrijke informatie. Twitter, Facebook, LinkedIn, Jaiku, Second Brain, langzaamaan ga ik de functies van dit soort sites ervaren. Maar het kost allemaal wel veel tijd. Ik ervaar het als een groot goed dat ik daar de kans voor krijg.
Hetzelfde geldt denk ik voor het toch vrijwel zeker weten dat we als docenten niet heen kunnen om de ontwikkelingen in ICT, Internet, WWW, social learning enzovoort. Toch lijkt het er niet op dat veel mensen zich hiervan bewust zijn. Heel voorzichtig gebeurt er wel iets, dat is zeker waar, maar elke keer als ik mensen in het onderwijs spreek die niet betrokken zijn bij deze onderwerpen door aan een project, een werkgroep, een learning community of zoiets deel te nemen op dit moment, blijken ze er echt helemaal niet mee bezig te zijn en ook echt volledig niet op de hoogte te zijn van waar het over gaat. Nou is het ook wel moeilijk om betrokken te zijn omdat over het algemeen docenten het wel erg druk hebben en als er niet apart tijd voor gemaakt wordt in hun takenpakket, komen ze er dus niet toe. Door mijn huidige werk, docent bij de afdeling Personeelsontwikkeling, en door mijn deelname aan de Learning Community Homo Zappiens, ben ik bezig met ontwikkelen en uitvoeren van scholing op het gebied van toepassen van Web 2.0, gebruik maken van ontwikkelingen op het gebied van de digitale didactiek, maatwerk maken voor groepen docenten die geïnteresseerd zijn in de ontwikkelingen op dit gebied. Ik realiseer me dat het daardoor voor mij gemakkelijker is om met de nieuwe ontwikkelingen bezig te zijn. Bovendien werk ik maar een deel van de week en ben ik verder in de WAO en ben op de leeftijd dat er geen kinderen meer om veel aandacht vragen. Dat geeft meer mogelijkheden om me te concentreren op iets nieuws als toen ik nog een fulltimebaan en een gezin had om bij te houden. Ik kan me dus altijd weer heel goed voorstellen dat ontwikkelingen langzaam verlopen. Ik ben nu wel hard aan het nadenken over hoe men, ik dus, toch al deze hardwerkende, welwillende maar niet genoeg wetende docenten op weg kan helpen om die vrijwel zeker komende toekomst tegemoet te kunnen treden met plezier. Ik lees, studeer, ga in november naar de SURF onderwijsdagen 08, verzamel belangrijke informatie. Twitter, Facebook, LinkedIn, Jaiku, Second Brain, langzaamaan ga ik de functies van dit soort sites ervaren. Maar het kost allemaal wel veel tijd. Ik ervaar het als een groot goed dat ik daar de kans voor krijg.
maandag 20 oktober 2008
Oud en nieuw, ook in leren.
Ik woon in een groot, heel oud en beetje shabby, voor mij heerlijk en warm huis. Het is niet mooi in klassieke zin, maar ik vind het wel heel mooi. De meubels erin zijn van oud tot heel oud en regelmatig moeten we overleggen of er nou niet eens een paar nieuwe, of eigenlijk meer -andere-, stoelen moeten komen. Ook vaak komen er dingen bij in huis, omdat het bij iemand anders niet meer past of zo. Een mooi oud vitrinekastje omdat een zwager het niet meer kwijt kan in het nieuwe huis, oude stoelen omdat een schoonzusje nieuwe heeft gekocht. Alleen de cd's, dvd's, boeken en de "kunst" zijn (niet altijd, maar meestal toch wel) nieuw. En in de keuken is ook niet veel tweedehands te vinden. Omdat ik graag uitgebreid kook, liefst voor meerdere mensen, vind ik dat er goed materiaal nodig is als groot gasstel, grote oven, magnetron enzovoort (naast een open vuur waardoor grillen op houtskool van eigen hout uit de tuin, in huis mogelijk is, heerlijk!)
Dat vinden van een evenwicht tussen oud en nieuw is waar ik ook als docent eigenlijk voortdurend mee bezig ben in mijn werk. Ik werk aan professionalisering van medewerkers en op dit moment is mijn werk vooral gekleurd door mijn deelname aan een Learning Community, Homo Zappiens, om samen met collega's zicht te krijgen op toepassingen van internet, web 2.0, social networks enzovoort in het onderwijs aan Hogeschoolstudenten. Intussen neem ik ook deel aan een grote online cursus Connectivism and Connective Knowledge (zie daarvoor mijn andere weblog World Wide Wiser http://siavogel.edublogs.org/ ). Door vrijwel voortdurend bezig te zijn met alles wat met online te maken heeft, begint het er op te lijken dat er geen goed oud meer is. En omdat ik zo van oud hou, wil ik dat niet zomaar "toestaan" aan mezelf. Ik ben dus steeds op zoek naar een juiste verhouding tussen oud en nieuw. Het goede behouden van oud en het goede van nieuw een plaats geven. De inspirerende docent als Meester in de zin van meester en gezel, blijft voor mij nog steeds een prachtig voorbeeld van hoe leren vorm kan krijgen. Maar daarnaast is het ondersteunen van studenten bij het goed gebruiken van de vele mogelijkheden die het internet te bieden heeft, ook van het grootste belang. Het is jammer als het Hoger Onderwijs zich een beetje bang en voorzichtig blijft opstellen met betrekking tot het internet en het world wide web, omdat er zo ontzettend veel te halen is. Sinds ik zo actief ben op dit gebied, gebruik ik een feedreader, ik gebruik Google Reader daarvoor, maar er zijn ook andere mogelijkheden vanzelfsprekend. Ik heb daar 166 abonnementen die tussen meerdere keren per dag en wekelijks nieuws leveren van websites, blogs, Twitter, Jaiku, Del.icio.us. Soms is dat veel te veel, soms is het heerlijk om ineens een heel boeiend stuk te ontdekken wat ik anders nooit gezien zou hebben. Ik heb snel geleerd hoe ik met een lading nieuwe gegevens goed kan omgaan, ik kan heel goed veel snel doorzappen en niet echt lezen, ik kan stukken voorzien van een "later op terug komen" teken, het is een geweldige bron voor leren. Ik denk dat alleen al die toepassing van het internet medewerkers en studenten geweldig veel goeds zou kunnen geven, als men het zou uitproberen. Het kost wel even tijd om de sites te vinden waarop je geabonneerd wilt zijn en het kost natuurlijk ook tijd om te leren snel te zien wat meer en wat minder belangrijk voor jou is, maar wat heeft het mij geweldig veel opgeleverd en doet het dat nog steeds elke dag. Ik wil graag een Meester zijn, daar waar nuttig, maar wil ook heel graag de nieuwe mogelijkheden van deze tijd, het nieuwe denken over leren, het netwerkleren, het geconnect zijn, aanbevelen aan docenten in mijn hogeschool.
Dat vinden van een evenwicht tussen oud en nieuw is waar ik ook als docent eigenlijk voortdurend mee bezig ben in mijn werk. Ik werk aan professionalisering van medewerkers en op dit moment is mijn werk vooral gekleurd door mijn deelname aan een Learning Community, Homo Zappiens, om samen met collega's zicht te krijgen op toepassingen van internet, web 2.0, social networks enzovoort in het onderwijs aan Hogeschoolstudenten. Intussen neem ik ook deel aan een grote online cursus Connectivism and Connective Knowledge (zie daarvoor mijn andere weblog World Wide Wiser http://siavogel.edublogs.org/ ). Door vrijwel voortdurend bezig te zijn met alles wat met online te maken heeft, begint het er op te lijken dat er geen goed oud meer is. En omdat ik zo van oud hou, wil ik dat niet zomaar "toestaan" aan mezelf. Ik ben dus steeds op zoek naar een juiste verhouding tussen oud en nieuw. Het goede behouden van oud en het goede van nieuw een plaats geven. De inspirerende docent als Meester in de zin van meester en gezel, blijft voor mij nog steeds een prachtig voorbeeld van hoe leren vorm kan krijgen. Maar daarnaast is het ondersteunen van studenten bij het goed gebruiken van de vele mogelijkheden die het internet te bieden heeft, ook van het grootste belang. Het is jammer als het Hoger Onderwijs zich een beetje bang en voorzichtig blijft opstellen met betrekking tot het internet en het world wide web, omdat er zo ontzettend veel te halen is. Sinds ik zo actief ben op dit gebied, gebruik ik een feedreader, ik gebruik Google Reader daarvoor, maar er zijn ook andere mogelijkheden vanzelfsprekend. Ik heb daar 166 abonnementen die tussen meerdere keren per dag en wekelijks nieuws leveren van websites, blogs, Twitter, Jaiku, Del.icio.us. Soms is dat veel te veel, soms is het heerlijk om ineens een heel boeiend stuk te ontdekken wat ik anders nooit gezien zou hebben. Ik heb snel geleerd hoe ik met een lading nieuwe gegevens goed kan omgaan, ik kan heel goed veel snel doorzappen en niet echt lezen, ik kan stukken voorzien van een "later op terug komen" teken, het is een geweldige bron voor leren. Ik denk dat alleen al die toepassing van het internet medewerkers en studenten geweldig veel goeds zou kunnen geven, als men het zou uitproberen. Het kost wel even tijd om de sites te vinden waarop je geabonneerd wilt zijn en het kost natuurlijk ook tijd om te leren snel te zien wat meer en wat minder belangrijk voor jou is, maar wat heeft het mij geweldig veel opgeleverd en doet het dat nog steeds elke dag. Ik wil graag een Meester zijn, daar waar nuttig, maar wil ook heel graag de nieuwe mogelijkheden van deze tijd, het nieuwe denken over leren, het netwerkleren, het geconnect zijn, aanbevelen aan docenten in mijn hogeschool.
zondag 12 oktober 2008
Nog een keer Thinktank.
Na woensdag nog een middag te hebben besteed aan het formuleren en invoeren van vragen, was het donderdag, 9 oktober, zo ver dat de Thinktanksessie Homo Zappiens gehouden kon worden. Een groot deel van de groep was aanwezig. De bedoeling was zoveel mogelijk informatie te verzamelen over hoe men op dat moment in het project stond en hoe men de door de stuurgroep verwachte resultaten dacht te behalen. Ik ben lid van de groep, maar vanuit mijn werkplek, Personeelsontwikkeling, geschoold in het gebruik van het instrument. Dat gaf een wat dubbel gevoel. Het bedienen van de knoppen werd gedaan door een collega die geen lid is van deze groep. Wel heb ik een aparte sessie als leider gedaan voor de projectleider. Ik was dus sessieleider voor 1 persoon en sessiedeelnemer met de anderen tegelijk. Ik was vantevoren wat onrustig over deze bijeenkomst. Dat hing denk ik samen met de discussie over of deze groep meer zou moeten functioneren als een Community of Practice of toch meer als Learning Community, waarbij het onderscheid lijkt te zitten in meer of minder gestuurd worden door eisen en leiders. Deze groep lijkt een zichzelf sturende groep waarbij de deelnemers wel aan eindeisen moeten voldoen wat betreft productie, maar die tegelijkertijd vooral bestaat uit lerenden. Als deelnemer heb ik mijn opvattingen over wat van de deelnemers verwacht mag worden, als Thinktank"deskundige" voelde ik me verantwoordelijk voor het slagen van de sessie. En het rare is dat ik eigenlijk niet weet of de sessie geslaagd is. Ik heb weinig beeld van hoe de deelnemers hun participatie hebben ervaren. Men heeft echt meegedaan, dat zeker. Maar er is misschien ook wel een gevoel van: en wat nu? Het instrument kan een rapport maken van de uitkomsten. Een goede analyse en een duidelijk beeld van wat je met de uitkomsten wil, moeten zo'n rapport begeleiden. Zelf vond ik het goed om mee te doen en de vragen te moeten beantwoorden. Ik werd er door gestimuleerd explicieter verder te denken over mijn manier van werken tot nu toe en de eindproducten die ik moet opleveren. Ik vind Thinktank nog steeds een prima instrument om snel veel gegevens te verzamelen. De eindverantwoordelijken, de mensen van de regiegroep, zullen met de uitkomsten mogelijk een volgende stap zetten.
Het instrument is goed te gebruiken om gegevens te verzamelen bij de achterbannen, de stakeholders, van de projectleden. Het is de bedoeling dat ik scholing en ondersteuning ga geven als men het instrument wil gebruiken. Ben benieuwd of het daar snel van komt.
Het instrument is goed te gebruiken om gegevens te verzamelen bij de achterbannen, de stakeholders, van de projectleden. Het is de bedoeling dat ik scholing en ondersteuning ga geven als men het instrument wil gebruiken. Ben benieuwd of het daar snel van komt.
Abonneren op:
Posts (Atom)