Oud en nieuw, ook in leren.

Ik woon in een groot, heel oud en beetje shabby, voor mij heerlijk en warm huis. Het is niet mooi in klassieke zin, maar ik vind het wel heel mooi. De meubels erin zijn van oud tot heel oud en regelmatig moeten we overleggen of er nou niet eens een paar nieuwe, of eigenlijk meer -andere-, stoelen moeten komen. Ook vaak komen er dingen bij in huis, omdat het bij iemand anders niet meer past of zo. Een mooi oud vitrinekastje omdat een zwager het niet meer kwijt kan in het nieuwe huis, oude stoelen omdat een schoonzusje nieuwe heeft gekocht. Alleen de cd's, dvd's, boeken en de "kunst" zijn (niet altijd, maar meestal toch wel) nieuw. En in de keuken is ook niet veel tweedehands te vinden. Omdat ik graag uitgebreid kook, liefst voor meerdere mensen, vind ik dat er goed materiaal nodig is als groot gasstel, grote oven, magnetron enzovoort (naast een open vuur waardoor grillen op houtskool van eigen hout uit de tuin, in huis mogelijk is, heerlijk!)
Dat vinden van een evenwicht tussen oud en nieuw is waar ik ook als docent eigenlijk voortdurend mee bezig ben in mijn werk. Ik werk aan professionalisering van medewerkers en op dit moment is mijn werk vooral gekleurd door mijn deelname aan een Learning Community, Homo Zappiens, om samen met collega's zicht te krijgen op toepassingen van internet, web 2.0, social networks enzovoort in het onderwijs aan Hogeschoolstudenten. Intussen neem ik ook deel aan een grote online cursus Connectivism and Connective Knowledge (zie daarvoor mijn andere weblog World Wide Wiser http://siavogel.edublogs.org/ ). Door vrijwel voortdurend bezig te zijn met alles wat met online te maken heeft, begint het er op te lijken dat er geen goed oud meer is. En omdat ik zo van oud hou, wil ik dat niet zomaar "toestaan" aan mezelf. Ik ben dus steeds op zoek naar een juiste verhouding tussen oud en nieuw. Het goede behouden van oud en het goede van nieuw een plaats geven. De inspirerende docent als Meester in de zin van meester en gezel, blijft voor mij nog steeds een prachtig voorbeeld van hoe leren vorm kan krijgen. Maar daarnaast is het ondersteunen van studenten bij het goed gebruiken van de vele mogelijkheden die het internet te bieden heeft, ook van het grootste belang. Het is jammer als het Hoger Onderwijs zich een beetje bang en voorzichtig blijft opstellen met betrekking tot het internet en het world wide web, omdat er zo ontzettend veel te halen is. Sinds ik zo actief ben op dit gebied, gebruik ik een feedreader, ik gebruik Google Reader daarvoor, maar er zijn ook andere mogelijkheden vanzelfsprekend. Ik heb daar 166 abonnementen die tussen meerdere keren per dag en wekelijks nieuws leveren van websites, blogs, Twitter, Jaiku, Del.icio.us. Soms is dat veel te veel, soms is het heerlijk om ineens een heel boeiend stuk te ontdekken wat ik anders nooit gezien zou hebben. Ik heb snel geleerd hoe ik met een lading nieuwe gegevens goed kan omgaan, ik kan heel goed veel snel doorzappen en niet echt lezen, ik kan stukken voorzien van een "later op terug komen" teken, het is een geweldige bron voor leren. Ik denk dat alleen al die toepassing van het internet medewerkers en studenten geweldig veel goeds zou kunnen geven, als men het zou uitproberen. Het kost wel even tijd om de sites te vinden waarop je geabonneerd wilt zijn en het kost natuurlijk ook tijd om te leren snel te zien wat meer en wat minder belangrijk voor jou is, maar wat heeft het mij geweldig veel opgeleverd en doet het dat nog steeds elke dag. Ik wil graag een Meester zijn, daar waar nuttig, maar wil ook heel graag de nieuwe mogelijkheden van deze tijd, het nieuwe denken over leren, het netwerkleren, het geconnect zijn, aanbevelen aan docenten in mijn hogeschool.