Afgelopen week was het herfstvakantie. Ik heb mijn tijd vooral besteed aan uitrusten en het bezoeken van een paar heel oude mensen tussen 89 en 97. Ooit, in een heel ver verleden, was ik verpleegkundige en tot ruim 2 jaar geleden was mijn onderwijspraktijk gericht op studenten Verpleegkunde en dan de laatste jaren met name op Zorg voor mensen met chronische gezondheidsproblemen. Oud, zwak, ziek, het zijn begrippen waar ik goed mee kan omgaan en ik ben er regelmatig verbaasd over dat mensen het als zo onverwacht, of misschien zelfs wel als oneerlijk, ervaren dat er een eind komt aan gezondheid, gemakkelijk door het leven gaan, alles kunnen wat je zou willen. Nou ben ik zelf al heel lang geconfronteerd met beperkingen en dat scheelt misschien ook wel in begrip en acceptatie. Het is mij al wat eerder in het leven overkomen niet alles meer te kunnen wat ik zou willen dan deze tot voor kort nog geheel gezonde mensen, dus ik verwacht geen problemen als ik straks op m'n tachtigste niet meer zo goed mee kan :-). Maar, blijkbaar is het voor veel mensen moeilijk te overzien hoe ze met een toch vrijwel zeker aankomende lastige toekomst moeten omgaan.
Hetzelfde geldt denk ik voor het toch vrijwel zeker weten dat we als docenten niet heen kunnen om de ontwikkelingen in ICT, Internet, WWW, social learning enzovoort. Toch lijkt het er niet op dat veel mensen zich hiervan bewust zijn. Heel voorzichtig gebeurt er wel iets, dat is zeker waar, maar elke keer als ik mensen in het onderwijs spreek die niet betrokken zijn bij deze onderwerpen door aan een project, een werkgroep, een learning community of zoiets deel te nemen op dit moment, blijken ze er echt helemaal niet mee bezig te zijn en ook echt volledig niet op de hoogte te zijn van waar het over gaat. Nou is het ook wel moeilijk om betrokken te zijn omdat over het algemeen docenten het wel erg druk hebben en als er niet apart tijd voor gemaakt wordt in hun takenpakket, komen ze er dus niet toe. Door mijn huidige werk, docent bij de afdeling Personeelsontwikkeling, en door mijn deelname aan de Learning Community Homo Zappiens, ben ik bezig met ontwikkelen en uitvoeren van scholing op het gebied van toepassen van Web 2.0, gebruik maken van ontwikkelingen op het gebied van de digitale didactiek, maatwerk maken voor groepen docenten die geïnteresseerd zijn in de ontwikkelingen op dit gebied. Ik realiseer me dat het daardoor voor mij gemakkelijker is om met de nieuwe ontwikkelingen bezig te zijn. Bovendien werk ik maar een deel van de week en ben ik verder in de WAO en ben op de leeftijd dat er geen kinderen meer om veel aandacht vragen. Dat geeft meer mogelijkheden om me te concentreren op iets nieuws als toen ik nog een fulltimebaan en een gezin had om bij te houden. Ik kan me dus altijd weer heel goed voorstellen dat ontwikkelingen langzaam verlopen. Ik ben nu wel hard aan het nadenken over hoe men, ik dus, toch al deze hardwerkende, welwillende maar niet genoeg wetende docenten op weg kan helpen om die vrijwel zeker komende toekomst tegemoet te kunnen treden met plezier. Ik lees, studeer, ga in november naar de SURF onderwijsdagen 08, verzamel belangrijke informatie. Twitter, Facebook, LinkedIn, Jaiku, Second Brain, langzaamaan ga ik de functies van dit soort sites ervaren. Maar het kost allemaal wel veel tijd. Ik ervaar het als een groot goed dat ik daar de kans voor krijg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten