Ik was vanavond in Utrecht bij het 10e edubloggersdiner met nog zo'n 60 andere onderwijsmensen uit het hele land. En van alle leeftijden. En uit alle hoeken van het onderwijs en aanverwante organisaties. Geweldig! Een soort van begin van afscheid nemen.
Even bloggen dan maar :-).
Ik ben gaan werken toen ik 16 was, 6 lange dagen zorgen voor 2 kleine kinderen in een gezin met een winkel waar vader en moeder nodig waren. Toen ik 17 was begonnen in de verpleging en dat volgehouden tot 26. Toen gestart als onderwijsmens. Begonnen op een toenmalige experimentele dagopleiding MBO-V en na 9 jaar aan de wieg gestaan van de start van een HBO-V in Rotterdam. Ik was toen dus 35. En nu word ik in juli 65. En dan houdt mijn bemoeienis met onderwijs op. Na 40 jaar met het beroep van verpleegkundige bezig te zijn geweest ben ik op mijn 57ste aan een nieuwe carrière begonnen binnen de Hogeschool Rotterdam. Ik was inmiddels grotendeels afgekeurd en heb er voor gekozen de laatste werkperiode bezig te zijn met Homo Zappiens, internet, ICT in educatie, digitale didactiek, connectivisme, elearning, blended learning, digitale tools en ga zo maar door. Onze digitale leeromgeving Natschool kende ik van haver tot gort, had samen met collega's ooit een mooie digitale maatwerk opleiding ontwikkeld voor volwassenen die of op een hoger niveau wilden gaan verplegen of vanuit een ander beroep alsnog de verpleging in wilden. Mijn hart ging dus al lang uit naar wat de digitale wereld te bieden had. Mijn neiging tot innoveren was al beloond met het winnen van de Hogeschoolprijs. Mijn werk heeft de laatste jaren met name bestaan uit het geven van workshops aan personeel over bovenstaande onderwerpen. Zowel aan niet-docenten, en dan met name met betrekking tot de eigen professionalisering, als aan docenten en dan vaak met name gericht op mogelijke toepassingen in het onderwijs. Daarnaast over dezelfde onderwerpen scholing gegeven aan studenten van de Master Leren en Innoveren. Heel veel van de kennis die ik opdoe in mijn grote, internationale netwerk deel ik met de collega's op onze Yammer. Afgelopen schooljaar heb ik een jongere collega mogen inwerken. Ik zie dagelijks de know how op 'mijn terrein' bij vele collega's groeien, heel regelmatig lees ik berichten op Yammer en denk, goh, daar weet ik nauwelijks iets van. En dat voelt als geweldig. Toen mijn bemoeienis met de digitale-, sociale-, netwerk- en toolswereld begon, waren er nog maar heel weinig die zich erin verdiepten, nu groeit de kennis en de behoefte aan en de bereidheid om heel snel. Ook de instroom van de Master staat er nu heel anders voor dan 4 jaar geleden. Aan het einde van dit schooljaar, of iets daarvoor eigenlijk, ergens in mei, hou ik er mee op. En omdat mijn lichaam inmiddels ook wel heel vaak protesteert is dat O.K. Mijn eerste bezoek aan een reumatoloog was toen ik 26 was, in de laatste jaren ben ik 5 keer geopereerd en ik voel het volgende probleem zich al weer aandienen.
Ik ga er daarom vanuit dat dit mijn laatste diner met al die onderwijsmensen was. Volgend jaar ben ik geen onderwijsmens meer. Ik was daarom heel blij dat ik voldoende moed kon verzamelen om er te zijn. Ook was het fijn dat er deze keer toevallig een plek was gekozen waar ik gemakkelijk kon komen met mijn autootje.
Grote dank voor de mogelijkheid om hiervan te mogen genieten ondanks mijn zelden bloggen, aan Willem Karssenberg, Paul Laaper en Karin Winters. Al die andere vriendelijke, gezellige, deskundige, aardige enzovoort mensen, natuurlijk ook bedankt, het was goed om er te zijn. En o ja, ik vond het eten heerlijk....
En het is nog lang geen mei, dus ik ga nog even door met onderwijsmens zijn hoor. Kom velen wel weer tegen ergens op de digitale snelweg. Bezoeken van bijeenkomsten, congressen etcetera, zit er niet meer zo in.